به‌كارگيري نگرش سيستمي در تحليل نقش عوامل اقتصادي- مالي در شكل‌گيري دولت محلي در ايران

اتخاذ سياست تمركززدايي و ايجاد و توسعه سازمان‌ها و نهادهاي محلي، ازجمله ويژگي‌هاي سازماندهي سياسي فضا در قرن حاضر است كه گرايش فزاينده‌اي نسبت به آن در سراسر دنيا مشاهده مي‌شود. يكي از دلايل اين امر، آن است كه بسياري از كشورها سياست تمركززدايي را به‌عنوان روشي براي بهبود عملكرد بخش عمومي و رشد اقتصادي به كار مي‌برند. با توجه به نقش مطلوب و كاربرد مؤثر روش تفكر سيستمي در مطالعه و تحليل حوزه‌هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي و مديريتي، در اين مقاله به بررسي سيستمي نقش عوامل اقتصادي در شكل‌گيري دولت محلي با تأكيد بر ايران پرداخته شده است. روش تحقيق توصيفي – تحليلي و استنباطي است. گردآوري اطلاعات به دو صورت كتابخانه‌اي و ميداني انجام شده است. در بخش مطالعات ميداني از دو روش كمي و كيفي استفاده‌ شده است. در بخش كمي جامعه آماري صاحب‌نظران بحث دولت محلي مي‌باشند كه بر اساس برآورد محقق تعداد 40 نفر مي‌باشند. در قسمت كيفي 7 نفر از صاحب‌نظران بحث دولت محلي به روش گلوله برفي براي مصاحبه انتخاب شدند. براي ميزان تأثير عوامل اقتصادي مالي در شكل‌گيري دولت محلي در ايران از آزمون t تك نمونه و براي اولويت‌بندي ميزان تأثير هر يك از عوامل مربوط به بعد اقتصادي مالي از آزمون فريدمن استفاده‌شده است. به‌منظور ترسيم دياگرام‌هاي علي و معلولي بر اساس تفكر سيستمي از نرم‌افزار Vensim استفاده‌شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه ميزان تأثير عوامل اقتصادي مالي براي شكل‌گيري دولت محلي در ايران متوسط به پايين است و وضعيت موجود اين بُعد براي شكل‌گيري دولت محلي در ايران ضعيف است.