بررسي تطبيقي شاخص‌هاي مديريت سياسي فضاي سطح ملي (كشور) در نظريه‌هاي مختلف

مديريت سياسي فضا، مطالعه روش‌هاي چگونگي اداره، كنترل، نظارت و پيگيري در فضاي جغرافيايي است. اداره سياسي فضاي جغرافيايي (در مقياس‌هاي متفاوت) به منظور دستيابي به اهداف مورد نظر با ديدگاه راهبردي و با در نظر گرفتن محدوديت‌هاي طبيعي، انساني و اقتصادي در فضاهاي جغرافيايي است. مديريت سياسي فضاي ملي يا كشورداري، يكي از سطوح آن است كه در اين مقاله مورد بررسي قرار مي‌گيرد. اساساً هر حكومت براي اداره كردن و خدمت رساندن به ملت ايجاد شده و برآوردن نيازهاي جمعي بر دوش آن‌ها است. بنابراين كارايي بالاي حكومت‌ها در همه نظريه‌هاي سياسي نمود دارد. هدف اين پژوهش، بررسي تطبيقي شاخص‌ها و وظايف مديريت سياسي فضاي ملي از ديدگاه نظريه‌هاي مختلف در علوم انساني و ارائه مدلي جديد است. روش به كار رفته توصيفي- تحليلي است كه در پايان، شاخص‌ها و وظايف كاركردي نظام سياسي (كشور) در قالب شش شاخص اصلي شامل اهداف حياتي، سياسي، اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و جغرافيايي قرار مي‌گيرند. براي هر يك از شاخص‌ها، زيرمجموعه‌هايي تعريف شده و در داخل مدلي به نام حلقه‌اي معرفي مي‌شوند. شاخص‌ها با توجه به نظريه‌هاي مديريت سياسي فضاي ملي و كاركردي حكومت و نيز نقد آن‌ها ترسيم شده‌اند. مدل حلقه‌اي، ترسيم اولويت‌ها، استراتژي‌ها و اهداف مديريت سياسي كشور است. به اين ترتيب كه در حلقه نخست اهداف حياتي قرار مي‌گيرند كه با توجه به اولويت‌ها، نيازهاي جاري و يا پايدار جامعه قابل تعيين هستند. سپس با توجه به اولويت‌ها، حلقه‌ها از a تا بي‌نهايت، ترسيم مي‌شوند. براي نگاه سيستمي به اولويت‌ها، شعاعي بودن ويژگي ديگر مدل است تا بتوان همه اهداف كشور و جامعه را پوشش داد. هر قدر اهداف در دايره‌هاي مركزي‌تري قرار گيرند، از اهميت بيشتري برخوردار خواهند بود. همچنين با توجه به شرايط زماني و مكاني ممكن است اولويت‌ها تغيير مكان دهند و از مركز به بي‌نهايت و يا از بي‌نهايت به مركز جابه‌جا شوند. ميزان موفقيت هر كشوري انجام همه اهداف اساسي به نحوه شايسته است.