عنوان مقاله :
اثربخشي معنويت‌درماني بر كيفيت زندگي و ذهن‌آگاهي بيماران تالاسمي
عنوان به زبان ديگر :
Effectiveness Of Spirituality Therapy On The Qualify of Life and Mindfulness Of The Patients With Thalassemia
پديد آورندگان :
يوسفيان، زهرا دانشگاه آزاد اسلامي واحد بين الملل كيش - گروه روانشناسي , كراسكيان موجمناري، آديس دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج - گروه روانشناسي باليني , احدي، حسن دانشگاه علامه طباطبايي - گروه روانشناسي باليني
كليدواژه :
كيفيت زندگي , ذهن آگاهي , تالاسمي , معنويت درماني
چكيده فارسي :
مقدمه: بروز بيماري‌هاي جسماني مزمن همچون تالاسمي موجب كاهش كيفيت زندگي بيماران مي‌شود. بر همين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي معنويت‌درماني بر كيفيت زندگي و ذهن‌آگاهي بيماران تالاسمي انجام گرفت.
روش كار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش شامل بيماران تالاسمي شهر شيراز در سه ماهه زمستان سال 1397 بود. در اين پژوهش تعداد 30 بيمار تالاسمي با روش نمونه‌گيري غيرتصادفي داوطلبانه و هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفي در گروههاي آزمايش و گواه گمارده شدند (15 بيمار در گروه آزمايش و 15 بيمار در گروه گواه). گروه آزمايش مداخله معنويت‌درماني را طي دو ماه و نيم در 10 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه كيفيت زندگي (سازمان بهداشت جهاني، 1993) و پرسشنامه ذهن‌آگاهي (باير، اسميت، و آلن، 2004) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته‌ها: نتايج نشان داد كه معنويت‌درماني بر كيفيت زندگي و ذهن‌آگاهي بيماران تالاسمي تأثير معنادار دارد (p<0/001). بدين صورت كه اين درمان توانسته منجر به بهبود كيفيت زندگي و ذهن‌آگاهي بيماران تالاسمي شود.
نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر بيانگر آن بودند كه معنويت‌درماني با بهره‌گيري از فنوني همانند، خودآگاهي و ارتباط با خود و خدا، نوع‌دوستي، بخشش خود و ديگران، قدرداني و شكرگزاري مي‌تواند به عنوان يك درمان كارآمد جهت بهبود كيفيت زندگي و ذهن‌آگاهيبيماران تالاسمي مورد استفاده قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Introduction: The emergence of chronic physical diseases such as thalassemia causes decrease qualify of life in the patients with thalassemia. Therefore, the present study was conducted to investigate the effectiveness of spirituality therapy on the qualify of life and mindfulness of the patients with thalassemia.
Methods: The present study was quasi-experimental with pretest, posttest, and control-group with a two-month follow-up design. The statistical population of the present study included the patients with thalassemia in the city of Shiraz in the fourth quarter of 2018. 30 patients with thalassemia were selected through non-random voluntary and purposive sampling method and randomly replaced into experimental and control groups (15 patients in the experimental and 15 in the control group). The experimental group received ten ninety-minute spirituality therapy intervention sessions during two-and-a-half months. The applied questionnaires in this study were qualify of life questionnaire (The World Health Organization, 1993) and mindfulness questionnaire (Baer, Smith & Allen, 2004). The data from the study were analyzed through ANOVA by mixed design.
Results: The results showed that spirituality therapy significantly influences psychological distress and resilience in the patients with thalassemia (P˂0.001). That way this treatment can improve qualify of life and mindfulness in patient With Thalassemia.
Conclusion: The findings of the present study implied that spirituality therapy can be used as an efficient therapy to increase qualify of life and mindfulness of the patients with thalassemia via techniques such as self-awareness and self-communication, altruism, forgiving the self and others, appreciation and gratefulness.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد
