نقش ماروني ها در سهم بندي قدرتِ مسلمانان و مسيحيان در لبنان عصر عثماني

تعامل مسلمانان و مسيحيان يكي از جنبه‌هاي مهم فرهنگ و تمدن اسلامي بوده است. ماروني ها از گروه‌هاي مسيحي هستند كه حضور آنها در حوزه شرقي مديترانه تا امروز واجد اهميت و تأثير بوده است. آن‌ها باجدايي از كليساي ارتدوكس ضمن فتوحات مسلمانان، مدت طولاني در انزوا بسر مي‌بردند؛ با حمايت مسيحيت كاتوليك و امراي دست نشانده عثماني در لبنان از دوره معَنيها توانستند وارد قدرت شوند. واليان عثماني، جهت حفظ موازنه و جلب حمايت دُوَل اروپايي سعي در حمايت مارونيها داشتند. آغاز عصر تنظيمات در عثماني به استقلال طلبي آنان شتاب بيشتري بخشيد. بسط قدرت محمدعلي پاشا در مصر و احساسات استقلال طلبانه موجب شد تا عثماني ها و انگليسي ها سعي كنند از طريق دروزيها جلوي جدايي طلبي ماروني ها را بگيرند. بنابراين در عصر قائم مقاميه از دروزيه در برابر ماروني ها حمايت كردند، كه با دخالت فرانسه منجر به نظام متصرفيه با حاكمي مسيحي منصوب شده از سوي باب عالي شد. ماروني ها ميخواستند همچنان به بسط قدرت و نفوذ خود در لبنان بپردازند. امپراتوري عثمانيِ پس از جنگ جهاني اول به ناچار لبنان را به فرانسه واگذار كرد. بدين ترتيب، لبنان مستعمره حامي قديمي مارونيها يعني فرانسه شد و از امپراتوري عثماني جدا گرديد؛ با وجود اين در ادامه آرزوي فرانسه در ايجاد كشوري مسيحي و دست نشانده در خاورميانه محقق نشد. در مقاله حاضر ريشه هاي تركيب سياسي لبنان و زمينه هاي تاريخي سهم گيري مسلمانان ومسيحيان از قدرت، در اين كشور مورد تحليل و ارزيابي قرار مي گيرد.