نگرشي بر مهم‌ترين مؤلفه‌هاي روش‌شناختي در مطالعات تاريخي ابوريحان بيروني و كاربست آن در تاريخ‌نگاري فرهنگي

آنچه از روش در تاريخ‌نگاري ابوريحان بيروني مدنظر است، مؤلفه‌هايي است كه تاريخ‌نگاري وي را تا حد گسترده‌اي از روش ديگر مورخان مسلمان متمايز مي‌كند. روش وي در سنجش صحت‌ و سقم رويدادها، چگونگي دسترسي مورخ به منابع تاريخي، بهره‌گيري از شاخه‌هاي مختلف علوم در بررسي‌هاي تاريخي، ازجمله‌ي اين مؤلفه‌هاي متفاوت است كه روش‌شناسي تاريخي ابوريحان در مطالعات تاريخي را نسبت به ساير مورخان متمايز كرده است. درواقع تاريخ‌نگاري ابوريحان بيروني را مي‌توان با توجه به اين شاخصه‌ها مورد تدقيق و بررسي قرار داد. از طرف ديگر ابوريحان در نگرش تاريخي خود، داراي رويكردي فرهنگي است؛ امري كه در تاريخ‌نگاري مسلمانان تا اواسط قرن سوم به‌طورجدي در كانون توجه اين مورخان قرار نگرفته است. فرضيه‌ي اساسي در اين پژوهش كه در جهت اثبات يا رد آن گام برداشته مي‌شود اين است كه روش‌شناسي تاريخي در مطالعات تاريخ­نگارانه و تاريخ­نگرانه‌ي ابوريحان بيروني در خدمت تاريخ‌نگاري فرهنگي قرار مي‌گيرد كه حاصل آن بازتاب وسيع فرهنگ و مؤلفه‌هاي آن در آثار تاريخي وي مي‌باشد.