بررسي جايگاه اداري اهل‌ذمه در عصر اموي مطالعه موردي؛ اهل‌ذمه عراق و شام

Investigating the Administrative Position of Ahl ul-ḏimmah in the Umayyad Era (A Case study of Iraq and the Levant's Ahl ul-ḏimmah)

به قدرت رسيدن امويان در شام زمينه­اي فراهم نمود تا آنان به عنوان خلفاي مسلمانان روابط خود را با اهل ذمه كه بخش اعظمي از ساكنان شام را تشكيل مي­دادند، توسعه دهند. ساكنين شام كه تا قبل از فتح اسلامي تحت تابعيت دولت روم بودند، اكنون بايد پذيراي حاكميت جديد مسلمانان باشند. بنابراين در اين شرايط اهل ذمه بايد موقعيت اجتماعي و اداري كه در زمان تسلط روميان داشتند را هم‌چنان حفظ مي­كردند، از طرفي خلفاي اموي نيز براي اداره قلمرو گسترده خود، نيازمند بهره­مندي از تخصص و تجارب اهل ذمه بودند. براين اساس اين پژوهش به روش توصيفي ـ تحليلي در صدد پاسخ دادن به اين پرسش است كه اهل ذمه در ساختار اجتماعي دولت اموي چگونه موقعيت اجتماعي خود را حفظ و تثبيت كرده و افزون بر آن توانستند بر ساختار اداري امويان مسلط شوند؟

The Umayyads' getting to power in the Levant provided them with the basis to develop their relations with the people of Damascus who made up a large part of the Levant's (Shām) inhabitants. The inhabitants of Damascus were under the Roman rule until the Islamic conquest, and were to accept the new Muslim rule. Therefore, the Ahl ul-ḏimmah had to maintain the social and administrative position they held during the Roman domination, and the Umayyad Caliphs also needed the expertise and experience of the Ahl ul-ḏimmah to govern their vast territory. This study seeks to answer the question of how the people of Dhimma maintained their social status in the social structure of the Umayyad government and were able to dominate the Umayyad administrative structure.