اثر فرسايش آبي بر تنوع زيستي خاك در اكوسيستم‌هاي خشك

lt;p dir= RTL gt;فرسايش خاك به عنوان يك فرايند ژئومورفيك علاوه بر تلفات خاك، اثرات شديدي بر تنوع زيستي خاك دارد. ديناميك تنوع زيستي خاك مي­تواند شاخصي براي ارزيابي ميزان سازگاري اكوسيستم­ها در برابر تغييرات محيطي باشد. از آنجا كه اكوسيستم­هاي خشك و نيمه­خشك نقش مهمي در انتشار كربن به اتمسفر دارند، عملكرد فرآيندهاي فرسايشي مي­تواند شرايطي را براي توقيف كربن و متعاقباً اثرات مثبت در راستاي افزايش سازگاري اين اكوسيستم­ها در برابر تغييرات محيطي فراهم آورد. در اين مطالعه با هدف بررسي اثرات فرسايش آبي بر تنوع ميكروبي خاك، نمونه­هاي خاك از بخش­هاي مختلف سه مخروط افكنه براي اندازه­گيري فعاليت­هاي آنزيمي، كربن زيست توده ميكروبي، كربن آلي، كربن آلي ناپايدار (محلول)، توزيع اندازه ذرات خاك و رطوبت خاك برداشت شد. نتايج نشان داده است، ميزان كربن آلي و نيتروژن كل در سايت­هاي رسوبي به­طور معني­داري كمتر از سايت­هاي فرسايشي بوده است. در حالي كه بيشترين ميزان كربن آلي محلول و كربن زيست توده ميكروبي در سايت­هاي رسوبي ديده شده است. همچنين در مقايسه با سايت­هاي فرسايشي، فعاليت آنزيم­ كاتالاز بيشترين مقدار را در نمونه­هاي مربوط به سايت­هاي رسوبي نشان داده است. براساس اين يافته­ها، معدني شدن و تجزيه كربن آلي در سايت­هاي فرسايشي و رسوبي به شدت مرتبط با تغيير در ويژگي­هاي بيوژئوشيميايي خاك است. به طوري­كه از مجموعه ويژگي­هاي زيستي خاك، اثرگذاري كيفيت كرين در افزايش ارتجاع پذيري اكوسيستم­ها بسيار مهم‌تر از كميت كرين مي­باشد. lt;/p gt;