چينه‌نگاري زيستي و سكانسي نهشته‌هاي ائوسن مياني بالايي در زون سنندج سيرجان همراه با مطالعات ايزوتوپ پايدار كربن و اكسيژن

هشته هاي ائوسن در مناطق سه و زفره واقع در زون سنندج– سيرجان شامل رسوباتي از كنگلومرا، ماسه سنگ و آهك هاي نازك لايه و گاهاً با لايه هايي از مارن خاكستري تا زيتوني مي باشند كه به ترتيب داراي ضخامتي معادل 171 و 40 متر مي باشند. نهشته هاي ائوسن در منطقه سه و زفره بر روي رسوبات كرتاسه و در زير رسوبات قم به سن اوليگوسن-ميوسن مي باشند. مطالعات پالئونتولوژي نشان مي دهد كه سن رسوبات در مقطع سه ائوسن پسين (پريابونين، SBZ19) و در مقطع زفره ائوسن مياني– پسين (بارتونين– پريابونين، SBZ18-19) مي باشد. مهم ترين فرامينيفرهاي بزرگ بنتيك مقطع زفره Alveolina كه نشان از عمق بسيار كم حوضه دارد و در مقطع سه Assilina مي‌باشد كه نشان از محيطي پر استرس و غني از موادآلي مي‌باشد. در دو مقطع مورد مطالعه تعداد 8 ميكروفاسيس همچنين تعداد 3 سكانس رسوبي (DS) در مقطع سه و دو سكانس رسوبي در برش زفره تعيين شده است. مدل رسوبي در نظر گرفته شده براي اين توالي ها از منطقه عميق به كم عمق عبارتند از محيط شلف بيروني شامل مادستون مارني و متعلق به منطقه بسيار عميق شلف مي گردد. رخساره بيوكلاستيك (نوموليتيد – ديسكوسكلينيد) وكستون– پكستون نيز به منطقه شلف مياني تعلق دارد. رخساره هاي بيوكلاستيك (روتاليدهاي كوچك – ميليوليد) پلوئيدال وكستون – پكستون و آلوئولينا – كاسكينولينا – ديكتيوكونوس وكستون – پكستون مربوط به شلف داخلي مي شوند. رخساره هاي ساحلي نيز شامل: كنگلومرا، سندستون، سيلتستون، و ماسه سنگ قرمز مي شوند. مطالعات ايزوتوپي اكسيژن و كربن جهت تعيين دماي قديمه و روندهاي دياژنز بر روي نمونه هايي با حداقل دگرساني در اين مقاطع صورت گرفته است. براساس مطالعات صورت گرفته بر روي نمونه هاي سه و زفره دماي ديرينه محيط نشانگر دماي اوليه دياژنز است و حدود 65 درجه سانتيگراد در نظر گرفته مي شود. روند دياژنز براي مقطع سه متائوريكي تا تدفيني كم عمق و براي زفره تدفيني كم عمق معرفي مي گردد.