بررسي نقش ميانجي باوجدان بودن در رابطه پاسخگويي با رفتار شهروندي و رفتار سياسي

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي ويژگي شخصيتي باوجدان بودن در رابطه پاسخگويي با رفتار شهروندي و رفتار سياسي بود. روش: پژوهش از نوع همبستگي و جامعه آماري آن شامل كليه معلمان مقطع ابتدايي شهر تبريز بود كه از ميان آنها 300 نفر با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. داده ها از طريق مقياس شخصيت نئو و پرسشنامه هاي استاندارد پاسخگويي هاچوارتر (2005)، رفتار شهروندي سازماني پوداسكف (1990) و رفتار سياسي هنسي (2005) جمع آوري گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير با استفاده از مدل معادلات ساختاري استفاده شد. يافته ها: نتايج حاكي از نقش ميانجي باوجدان بودن در روابط بين متغيرهاي پژوهش بود، به اين صورت كه براي افراد با ويژگي شخصيتي وجدان بالا، افزايش پاسخگويي با افزايش رفتار شهروندي و كاهش رفتارهاي سياسي همراه است. نتيجه گيري: اين نتايج بر ضرورت بازشناسي نقش ميانجي باوجدان بودن در بررسي رابطه علي پاسخگويي با رفتار شهروندي و سياسي تأكيد مي كند.