اثر ضد باكتريايي 30 مشتق جديد هتروسيكلي از خانواده‌هاي تيازول، تيازوليدين، ايميدازول، تتراهيدروپيريميدين، اكسازوليدين و تيازپين بر چند باكتري بيماري زاي‌ گرم مثبت و گرم منفي

زمينه: شيوع سويه هاي ميكروبي مقاوم دارويي به يكي از معضلات اساسي بهداشت جهاني در قرن اخير مبدل شده است. علاوه بر آن مصرف بي رويه و خودسرانه آنتي بيوتيك ها، عوارض جانبي از قبيل ناراحتي هاي گوارشي، تهوع، اسهال و بروز حساسيت را بدنبال خواهد داشت. اين عوامل محققين را به شناسايي و استفاده از تركيبات ضد باكتريايي جديد داراي اثرات بازدارندگي قويتر، وسعت اثر بيشتر و اثرات جانبي كمتر سوق داده است. مشتقات تيازول، تيازوليدين، ايميدازول، تتراهيدروپيريميدين، اكسازوليدين و تيازپين از مهمترين خانواده هاي تركيبات هتروسيكلي محسوب مي شوند كه خواص بيولوژيكي متنوعي از آنها گزارش شده است. در اين مطالعه، اثرات ضد باكتريايي 30 مشتق جديد از اين خانواده‌ها بر باكتري‌هاي استافيلوكوكوس اپيدرميس، استرپتوكوكوس پيوژنز، باسيلوس ترينجنسيس، شيگلا فلكسنري و سالمونلا تيفي بررسي شده است. روش كار: پس از تهيه محلولي از مشتقات در DMSO، به منظور ارزيابي اثرات ضد باكتريايي آنها، قطر هاله مهار رشد باكتري ها از طريق روش انتشار در ديسك اندازه گيري گرديد. علاوه بر آن از روش براث ميكرورقيق سازي جهت تعيين حداقل غلظت بازدارندگي رشد (minimum inhibitoryconcentration, MIC) و حداقل غلظت كشندگي (minimum bactericidal concentration, MBC) تركيبات استفاده گرديد. كليه اثرات با آنتي بيوتيك هاي جنتامايسين و پني سيلين مقايسه شده است. يافته ها: اثرات مهاري تنها در برخي از مشتقات مشاهده شد. مشتق تيازول 23 به عنوان مؤثرترين تركيب بر كليه باكتري هاي مورد مطالعه داراي اثر مهاري بود. اثرات بازدارندگي مشتق ايميدازول 3 بر پنج نمونه از سويه هاي باكتريايي بارزتر بود، هر چند كه اثرات مهاري از اين مشتق بر سالمونلا تيفي مشاهده نگرديد. نتيجه گيري: در اين پروژه تحقيقاتي، اثرات بازدارندگي مشتقات هتروسيكلي متنوع جديد بر چند سويه‌ باكتريايي استاندارد اثبات گرديد، جهت بكار بردن اين مشتقات به عنوان آنتي بيوتيك، بايستي اثرات مهاري آنها بر سويه‌هاي مقاوم دارويي اين عوامل بيماري زا، در گام بعدي بررسي گردد.