مروري بر اختلالات خواب و درمان آنها

خواب يك فعاليت فيزيولوژيك و ديناميك تكرار شونده و يكي از مهمترين پارامترهاي بررسي كيفيت زندگي و وضعيت سلامت فرد مي باشد. اختلالات خواب به 6 گروه اصلي شامل: 1) بي خوابي، 2) اختلالات تنفسي وابسته به خواب، 3) اختلالات مركزي خواب وبيداري، 4) اختلالات شبانه روزي خواب وبيداري، 5) پاراسومنيا (خواب پريشي) و 6) اختلالات حركتي وابسته به خواب تقسيم بندي شده است. يكي از انواع بسيار شايع اختلالات خواب، بي خوابي مي باشد. شيوع بي خوابي مزمن 10% مي باشد ولي موارد خفيف بي خوابي در 40% از جمعيت ديده مي شود. كنترل مناسب اختلالات خواب از اهميت زيادي برخوردار است كه يكي از روش هاي كنترل دارو درماني است. گروه هاي دارويي مختلفي از جمله آگونيستهاي گيرنده بنزوديازپيني، آگونيست گيرنده ملاتونين، ضد افسردگي ها و ضد سايكوزهاي آتيپيك و نسل اول آنتاگونيست هاي هيستامين براي درمان اختلالات خواب بكار مي روند. در اين ميان گروه اول يعني آگونيستهاي گيرنده بنزوديازپين ها مجازترين، شايعترين و وسيعترين داروهاي استفاده شده براي درمان بي خوابي (به علت عوارض كمتر نسبت به ساير گروه ها) مي باشند، هر چند به علت عوارض احتمالي بايد در مصرف اين داروها نيز دقت نموده و از نظر سوء مصرف و ايجاد تحمل، نظارت وجود داشته باشد. همچنين روان درماني نيز بعنوان يك روش درماني تكميلي مي تواند مد نظر قرار گيرد.