ميزان فراواني ژن‌هايblaTEM ، blaSHV و blaCTX-M مولد بتالاكتامازهاي وسيع‌الطيف در ايزوله هاي اشرشياكلي جمع‌آوري‌شده از آب‌هاي زيرزميني استان آذربايجان شرقي در سال 1393

زمينه: باكتري اشرشياكلي در سراسر جهان به ‌عنوان شاخص ميكروبي آب در نظر گرفته مي شود. اين باكتري قادر به توليد بتالاكتامازهاي وسيع‌الطيف است كه منجر به بروز مقاومت آنتي‌بيوتيكي مي‌شود و از ميان ژن‌هاي مختلف دخيل در اين نوع مقاومت، ژن‌هاي blaTEM ، blaSHV و blaCTX-M فراواني بيشتري دارند. هدف از اين تحقيق تعيين ميزان فراواني مقاومت بتالاكتامازي باكتري هاي اشرشياكلي جداشده از چشمه ها و قنات ها است. روش‌ كار: از تعداد 118 منبع آب زيرزميني آذربايجان شرقي 23 ايزوله ي اشرشياكلي، جداسازي و توسط آزمايش‌هاي فنوتيپي و ژنوتيپي شناسايي شد. جهت تعيين ESBLs به روش فنوتيپي از ديسك‌هاي آنتي‌بيوتيكي سفتازيديم، سفتازيديم كلاولانيك اسيد و سفوتاكسيم، سفوتاكسيم كلاولانيك اسيد استفاده شد. در مرحله ي بعد با استفاده از روش PCR حضور ژن هاي blaTEM ، blaSHV و blaCTX-M در ژنوم هر يك از ايزوله ها تعيين گرديد. يافته‌ها: نتايج فنوتيپي حاصل از اين مطالعه نشان داد كه تنها 2 (9%) ايزوله داراي مقاومت از نوع ESBL بودند، اين در حالي است كه در بررسي ژنوتيپي تعداد 9 ايزوله (39%) داراي ژن blaTEM، 10 ايزوله (43%) حاوي ژن blaSHV و 14 ايزوله (61%) حاوي ژن blaCTX-M در ژنوم خود بودند. نتيجه‌ گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه درصد بالاي مقاومت بتالاكتامازي را در بين سويه هاي اشرشياكلي جدا شده از منابع آبي زيرزميني نشان مي دهد. اين مسئله مي‌تواند منجر به گسترش اين نوع مقاومت در ميان سويه‌هاي بيماري زاي اشريشياكلي با منشاء منابع آبي گردد.