اثر ال-آرژنين بر استرس اكسيداتيو-نيتروزاتيو احتمالي ناشي از فعاليت ورزشي حاد در عضله دوقلو موش نر ويستار

زمينه: ورزش شديد يا حاد مي تواند موجب آسيب مورفولوژيك به عضلات اسكلتي درگير در فعاليت شود و با توجه به گرايش روز افزون به مصرف مكمل هاي ورزشي، هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر مكمل دهي ال-آرژنين بر تغييرات استرس اكسيداتيو-نيتروزاتيو احتمالي ناشي از فعاليت ورزشي حاد در عضله دوقلو موش مي باشد. مواد و روش ها: 32 سر موش صحرايي نر با وزن تقريبي (g210-160) به صورت تصادفي به چهار گروه كنترل (C)، ورزش حاد (E)، مكمل ال- آرژنين (Arg) و ورزش حاد+مكمل ال-آرژنين (E+Arg)، تقسيم شدند. ال- آرژنين به ميزان دو درصد رژيم غذايي به دو گروه Arg و E+Arg طي 30 روز خورانده شد. براي اعمال فعاليت ورزشي حاد دو گروه E و E+Arg با سرعت 16-26متر بر ثانيه، به مدت 1 ساعت و يا تا رسيدن به واماندگي بر روي تردميل مخصوص دويدند. بافت برداري 1 ساعت پس از فعاليت ورزشي حاد صورت گرفت. براي مقايسه ميانگين‎ها تست آناليز واريانس يك طرفه (ANOVA) و تست تعقيبي دانت با سطح خطاي 5 درصد استفاده شد. يافته ها: ميزان نيتريك اكسايد در سه گروه ورزش حاد، مكمل ال-آرژنين، ورزش حاد+مكمل ال-آرژنين در مقايسه با گروه كنترل، كاهش داشت كه فقط در گروه ورزش+مكمل معني دار بود. نسبت اكسيدان-آنتي اكسيدان (TAC/ TOS) در عضله گروه ورزش حاد در مقايسه با گروه كنترل كاهش معني داري داشت. كراتين فسفوكيناز در سه گروه ورزش حاد، مكمل ال-آرژنين و ورزش حاد+مكمل ال-آرژنين نسبت به گروه كنترل افزايش داشت. نتيجه گيري: در حال حاضر به دليل محدوديت منابع در خصوص نتيجه گيري درباره اثرات ال-آرژنين بر تغييرات ماركرهاي مورد بررسي و افزايش يا كاهش استرس اكسيداتيو-نيتروزاتيو پس از فعاليت ورزشي حاد در عضله دوقلو، نميتوان سازوكارهاي دقيق و دخيل را در اين حيطه عنوان كرد.