عنوان مقاله :
تاثير 12 هفته تمرين هوازي بر IL-6 و افسردگي زنان 50- 65 ساله‌ي مبتلا به سندرم متابوليك و ارتباط آن با شاخص‌هاي خطر متابوليك
پديد آورندگان :
اوصالي ، علي دانشگاه بناب , مصطفوي ، حسين دانشگاه علوم پزشكي زنجان - دانشكده پزشكي , معاصري ، فاطمه دانشگاه الزهرا
كليدواژه :
تمرين هوازي , IL , 6 , افسردگي , سندرم متابوليك
چكيده فارسي :
زمينه: هدف از اين تحقيق بررسي اثرگذاري 12 هفته تمرين هوازي با شدت متوسط بر IL-6 و افسردگي زنان 50-65 ساله‌ي مبتلا به سندرم متابوليك و ارتباط آن با شاخص‌هاي خطر متابوليك مي‌باشد. روش كار: 24 زن مبتلا به سندرم متابوليك به طور داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. آزمودني‌ها به طور تصادفي به دو گروه 12 نفره تمرين و كنترل تقسيم شدند. گروه تمرين، هفته اول سه ست 8 دقيقه اي با فواصل استراحت پنج دقيقه با شدت 60 تا 70 درصد از ضربان قلب ذخيره‌اي تمرينات خود را انجام دادند. با سپري شدن هر هفته، يك دقيقه به مدت زمان ست هاي تمرين افزوده مي شد. در دو مرحله از آزمودني‌ها خونگيري و آزمون بك انجام شد. براي تجزيه تحليل داده‌ها از روش آماري تي مستقل، تي جفتي و همبستگي پيرسون استفاده گرديد سطح معني‌داري (0/05≥P) در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميزان سطوح پلاسمايي IL-6 و افسردگي در اثر سه ماه تمرين هوازي با شدت متوسط كاهش معني‌داري يافتند (0/05˂P) امتياز Z سندرم متابوليك نيز افزايش معني‌داري يافت(0/05˂P). همچنين رابطه‌ي معني‌داري بين بهبود سندرم متابوليك، كاهش IL-6 و كاهش افسردگي وجود داشت (0/05˂P). نتيجه‌گيري: در اثر سه ماه تمرين هوازي با شدت متوسط افسردگي كاهش و سندرم متابوليك بهبود يافت. اين احتمال وجود دارد كه كاهش افسردگي در اثر سه ماه تمرين هوازي با شدت متوسط در ارتباط با كاهش IL-6 باشد
عنوان نشريه :
مجله پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تبريز
