تاثير ده هفته تمرين تداومي استقامتي بر بيان ژن آنژيوپويتين-1 و پروتئين tie-2 در موش هاي مبتلا به سرطان پستان

زمينه: آنژيوژنز نقشي اساسي در رشد تومور دارد، از سوي ديگر انجام تمرينات ورزشي منظم نقش مهمي در مهار رشد تومور در بيماران سرطان پستان دارد. با توجه به نقش كليدي آنژيوپويتين-1 و پروتئين tie-2 در آنژيوژنز تومور، هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير ده هفته تمرين تداومي استقامتي بر بيان ژن آنژيوپويتين-1 و ميزان پروتئين tie2 در موش هاي مبتلا به سرطان پستان بود. روش كار: 12 سر موش آزمايشگاهي نژاد BALB/cپس از القاي سرطان (تزريق MC4-L2 زير پوستي به پهلوي راست موش ها) به شكل تصادفي در گروه تمرينات تداومي استقامتي (6n=) و گروه بدون فعاليت (6n=) قرار داده شدند. هر جلسه تمرين شامل 60 دقيقه دويدن با شدت 65- 60 درصد VO2max بود كه پنج روز در هفته و به مدت ده هفته اجرا شد. ۲۴ ساعت پس از آخرين جلسه‌ي تمرين، حيوانات كشته شدند و بافت تومور جدا شد. سپس بيان ژن آنژيوپويتين-1 به روش Real -Time PCR و ميزان پروتئين tie2به روش وسترن بلات اندازه گيري شد. يافته ها: نتايج نشان داد تمرين تداومي استقامتي به طور معني داري پروتئين tie2 (001/0 p=) و بيان ژن آنژيوپويتين1 (001/0 p=) را نسبت به گروه كنترل كاهش داد. همچنين اندازه تومور در گروه تمرينات تداومي استقامتي نسبت به گروه كنترل به طور معني داري كوچكتر بود (011/0 p=). نتيجه گيري: در نهايت مي توان گفت تمرين تداومي استقامتي در موش هاي مبتلا به سرطان پستان مي تواند برخي از عوامل آنژيوژنز را مهار نمايد و به طور غير مستقيم تاثير مثبتي بر مهار سرطان پستان داشته باشد و مي تواند به عنوان يك روش درماني مورد استفاده قرار گيرد.