رابطه رشد اجتماعي و حمايت اجتماعي با تاب آوري در دانشجويان

مقدمه: پژوهش‌هاي گذشته نشان مي‌دهد، حمايت اجتماعي به كاهش فشار روان‌شناختي در دوره‌هاي بحران كمك مي‌كند و سلامت روان افراد را تحت تأثير قرار مي دهد. تاب آوري نيز ظرفيت افراد براي سالم ماندن، مقاومت و تحمل در ‌شرايط سخت و پر خطر است. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه حمايت اجتماعي و رشد اجتماعي با تاب آوري در دانشجويان بود. روش: جامعه آماري پژوهش را كليه دانشجويان دختر و پسر شاغل به تحصيل در مقاطع سه گانه كارشناسي، كارشناسي ارشد و دكتراي دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن در سال 1395 تشكيل دادند. نمونه پژوهش شامل 380 نفر با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي بود. افراد مورد پژوهش مقياس چند بعدي حمايت اجتماعي (زيميت، دالم، زميت و فارلي 1998)، مقياس رشد اجتماعي واينلند (ادگار، 1953) و مقياس تاب‌آوري كانر و ديويدسون (2000) را تكميل نمودند. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميزان ضريب همبستگي مشاهده شده بين رشد اجتماعي و حمايت اجتماعي با تاب آوري دانشجويان در سطح معناداري 0.01 p و با درجه آزادي 378 معنادار است. همچنين نتايج نشان داد كه حمايت اجتماعي و رشد اجتماعي ميتوانند 0.41 از واريانس تاب آوري را در دانشجويان پيش بيني كنند. نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر بيان كننده اهميت افزايش تاب‌آوري دانشجويان با بهبود در ميزان حمايت اجتماعي و سطح رشد اجتماعي است. مي توان از اين يافته ها براي تدوين برنامه هايي جهت افزايش تاب آوري دانشجويان استفاده كرد.