نقش واسطه اي هوش فرهنگي در رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي با مهارت هاي اجتماعي و پيشرفت تحصيلي دانشجويان

مقدمه : پژوهش حاضر به بررسي نقش واسطه اي هوش فرهنگي در رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي با مهارت هاي اجتماعي و پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشگاه هاي شمال خوزستان پرداخته است. روش : روش پژوهش نيز توصيفي از نوع همبستگي از طريق الگويابي معادلات ساختاري (SEM) و تحليل مسير بوده است. حجم نمونه مورد مطالعه در اين پژوهش 375 نفر بودند كه از بين جامعه دانشجويان دانشگاه هاي شمال خوزستان با روش نمونه گيري چند مرحله اي انتخاب شدند. براي سنجش متغييرهاي مورد مطالعه از پرسش نامه هاي هوش فرهنگي (انگ و همكاران، 2004)، ويژگي هاي شخصيتيNEO (كاستا و مك كري، 1985) مهارت هاي اجتماعي ماگر (1972) و معدل كل براي پيشرفت تحصيلي استفاده شد. تحليل داده ها توسط روش آماري معادلات ساختاري انجام گرفت. جهت آزمودن اثرهاي مستقيم، يك الگوي پيشنهادي ارائه شد كه با حذف مسيرهاي غير معني دار و ارائه الگوي نهايي برازش خوبي حاصل گرديد. همچنين جهت آزمودن اثرهاي واسطه اي نيز روش بوت استراپ مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها : يافته ها بيانگر اين بود كه ويژگي هاي شخصيتي برون گرايي، گشودگي و وجداني بودن به جز توافق پذيري از طريق هوش فرهنگي بر مهارت اجتماعي و پيشرفت تحصيلي اثر غيرمستقيم مثبت داشتند. ويژگي شخصيتي روان رنجوري به واسطه هوش فرهنگي بر مهارت اجتماعي و پيشرفت تحصيلي اثر غيرمستقيم منفي داشت. نتيجه گيري : براساس يافته هاي اين پژوهش، ويژگي هاي شخصيتي به واسطه هوش فرهنگي بر پيشرفت تحصيلي و مهارت هاي اجتماعي دانشجويان، اثرگذار هستند. بنابراين پيشنهاد مي شود كه نظام هاي آموزشي مانند دانشگاه ها به منظور طراحي و برنامه ريزي جهت پيشرفت تحصيلي و ارتقاي مهارتهاي اجتماعي دانشجويان، ابعاد رواني شخصيت و هوش فرهنگي فراگيران را سنجش كنند. در اين راستا برگزاري همايش ها، سمينارها، كارگاه ها و برنامه هايي همچون بازديد و گردش علمي و فرهنگي، پژوهش، و مسابقات و ارائه فعاليت هاي گروهي پيشنهاد مي شود.