عنوان مقاله :
مقايسه اثر دو روش مختلف تزريق ترانگزاميك اسيد در كاهش خونريزي ناشي از جراحي تثبيت ستون مهرهها (CD گذاري)
پديد آورندگان :
محمديان اردي ، علي دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - دانشكده پزشكي - گروه بيهوشي , يوسفيان ، مهزاد دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - دانشكده پزشكي - گروه بيهوشي , موسوي ، ميرحسن دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - دانشكده پزشكي - گروه بيهوشي , شادماني ، عاطفه دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - دانشكده پزشكي - گروه پزشكي اجتماعي، گروه بيهوشي
كليدواژه :
ترانگزاميك اسيد , جراحي تثبيت ستون مهرهها , خونريزي
چكيده فارسي :
زمينه: يكي از دغدغههاي جراح و متخصص بيهوشي در عمل جراحي تثبيت ستون مهرهها معروف به عمل CD گذاري، ميزان زياد خونريزي در حين جراحي است كه علاوه بر مزاحمت براي جراح، عوارض خونريزي و تزريق خون براي بيمار را نيز به همراه دارد. راههاي مختلفي براي كاستن از ميزان خونريزي حين جراحي استفاده شده است كه يكي از آنها استفاده از داروهاي آنتيفيبرينوليتيك از جمله ترانگزاميك اسيد ميباشد. در اين مطالعه، تاثير دو روش مختلف تزريق ترانگزاميك اسيد بر كاهش مقدار خونريزي بيماران تحت عمل جراحي تثبيت ستون مهرهها، مورد بررسي قرار گرفت. روشكار: در اين كارآزمايي باليني دو سوكور تعداد 75 بيمار داوطلب جراحي تثبيت ستون فقرات با ASA كلاس I يا II وارد مطالعه شدند. بيماران به طور تصادفي به 3 گروه تقسيم و با روش يكسان تحت بيهوشي قرار گرفتند. به يك دسته از بيماران داروي ترانگزاميك اسيد فقط بصورت تك دوز تزريق و به گروه دوم علاوه بر آن، انفوزيون نگهدارنده دارو در طول جراحي ادامه يافت. به گروه شاهد نرمال سالين به عنوان دارونما تزريق شد. ميزان خونريزي در طول عمل و تا 24 ساعت بعد، ميزان رضايت جراح و ميزان خون تزريق شده به بيمار در اتاق عمل و پس از جراحي در بخش بستري، ارزيابي و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافتهها: ميزان خونريزي اگر چه با تزريق داروي ترانگزاميك اسيد كاهش يافته بود، (934 سيسي در گروه بدون دارو و 664 سيسي در گروه تك دوز و 746 سيسي در گروه تك دوز و انفوزيون نگهدارنده) اما از نظر آماري معنيدار نبود (05/0 P). ميزان كيفيت موضع جراحي، رضايت جراح از محل عمل و ميزان خون تزريق شده به بيماران در 3 گروه تفاوت آماري معناداري نشان ندادند. نتيجهگيري: كاهش ميزان خونريزي بدنبال تزريق داروي ترانگزاميك اسيد در جراحي تثبيت ستون مهرهها در اين مطالعه، گرچه از نظر باليني قابل توجه بود ولي از نظر آماري معنادار نبود. يكي از دلايل آن ميتواند كمبود تعداد نمونهها باشد. توصيه ميشود تحقيق مشابه با تعداد بيشتري از نمونهها انجام شود.
عنوان نشريه :
مجله پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تبريز