كليدواژه :
هويت انقلابي , گفتمان انقلابي , الگوي گفتماني , عناصر مضموني , مجلس دوم
چكيده فارسي :
ظهور اشكال گوناگون هويت يكي از پديدهاي مهم تاريخ ايران معاصر محسوب مي شود. در ميان اين هويت هاي نوظهور، هويت انقلابي از جمله اشكال هويت هاي سياسي جديد است كه تأثيراتي ماندگار و عميق بر جامعه ايران به جا نهاده است. در واقع، گفتمان هويت انقلابي در بستر زمينه ها و عوامل داخلي از جمله برخوردها و درگيري هاي بين احزاب و گروههاي سياسي مجلس دوم شوراي ملي پديد آمد و ايدئولوژي هاي خارجي مانند ماركسيسم-لنينيسم ايدئولوژي و ابزارهاي سازماندهي آن را فراهم آوردند. پرسش اصلي اين مقاله اين است كه الگوي گفتماني هويت انقلابي در ايران دوره مشروطه چگونه ساخته شد و مهمترين
عناصر مضموني آن كدام بود از خلال متون برجاي مانده از انقلابيون اوليه ايرتي كه به شكل اساسنامه و مرامنامة حزبي، اعلاميه، روزنامه، خاطرات و مانند اينها نوشته شده است، و با تكيه بر روش تحليل تاريخي گفتمان مي توان مجموعه اي از مضامين محوري را مورد شناسايي قرار داد كه در دوره مجلس دوم مشروطه الگوي گفتماني هويت انقلابي را پي افكنند. اين الگو در پيرامون منظومه و عناصري معنايي شامل تغيير بنيادي، درك زيربنايي تاريخي، حزب گرايي و فعاليت مخفي، اولويت سياست بين الملل گرايي، مشروطه ستيزي و مخالفت با پارلمانتاريسم و خشونت و ترور ساخته شده در تاريخ معاصر ايران هرگاه هويت انقلابي سر برآورده است مي توان حضور تمامي اين عنصر مضموني يا دست كم تعدادي از آنها را در كانون منظومه هاي هويتي شان ملاحظه كرد.
چكيده لاتين :
The emergence of various forms of identity is one of the important phenomena of contemporary Iranian history. Among these emerging identities, revolutionary identity are among the forms of new political identities that have had lasting and profound effects on Iranian society. Indeed, the discourse of revolutionary identity emerged in the context of internal factors, including clashes between political parties and groups in the Second National Assembly, providing external ideologies such as Marxism-Leninism ideology and at once the means to organize it. The main question of this paper is how the discourse model of revolutionary identity was constructed in Iran during the constitutional period and what were its most important themes? Through the surviving texts of the early Iranian revolutionaries, written in the form of party statutes and charters, leaflets, newspapers, diaries, and so on, relying on the method of historical analysis of discourse, the paper aims to identify a set of central themes that in the course of the Second Constitutional Assembly developed the discursive pattern of revolutionary identity. This model was built around the system and semantic elements including radical change, understanding of historical underpinnings, partisanship and covert activity, policy priorities, internationalism, constitutionalism, and opposition to parliamentarianism and violence and terror. In the contemporary history of Iran, whenever there is a revolutionary identity, all these themes, orat least some of them, shape the locus of their identity systems.
