راهبرد خاورميانه اي اروپا در قبال آمريكا پس از بهار عربي (2011-2018)

The Middle East strategy of Europe towards the United States since the Arab spring

فروپاشي اتحاد شوروي و شكل‌گيري ساختار نوين قدرت در نتيجة تحولات آخرين دهة قرن بيستم ، بسياري از كنشگران را بر آن داشته تا در جهت تضمين امنيت و بقاي خود، راهبردهاي امنيتي جديدي را اتخاذ نمايند. اروپا به‌عنوان يكي از بازيگران بين‌المللي فعال از روند مزبور تأثير پذيرفته و تلاش داشته تا راهبردهاي امنيتي مقتضي را اتخاذ كند. در اين راستا، پژوهش حاضر درصدد است تا با بهره‌گيري از نظرية واقع‌گرايي ساختاري والتز و مدل تعديل‌شده برت هنسن و پيتر تافت و آندره ويول به تبيين ماهيت پويش‌هاي امنيتي خاورميانه‌اي اروپا در بستر ساختار نظام بين‌الملل نوين بپردازد. دورة زماني اين پژوهش بين سال‌هاي 2011 تا 2017 بوده و سه تحولِ بهار عربي، موضوع هسته‌اي ايران و صلح فلسطين و اسرائيل به‌منظور سنجش همگرايي يا واگرايي در روابط امنيتي- سياسي فراآتلانتيكي مورد توجه قرار گرفته است. نگاهي اجمالي به راهبردهاي امنيتي خاورميانه‌اي اروپا حاكي از آن است كه راهبرد امنيتي اروپا در قبال برنامه هسته‌اي ايران تركيبي از دنباله‌روي نرم و موازنه نرم بوده در حالي كه در بهار عربي، دنباله‌روي سخت و در منازعه كنوني اعراب و اسرائيل موازنه نرم وجه غالب راهبرد امنيتي اروپا بوده است. يافته‌هاي مقاله حاكي از آن است كه در پرتو بهره‌گيري از 3 متغير مستقلِ قدرت نسبي، امنيت نسبي و ايدئولوژي نسبي مي‌توان راهبردهاي امنيتي اروپا را تبيين و استنتاج نمود. روش پژوهش در اين مقاله، توصيفي- تحليلي بوده و گردآوري اطلاعات نيز به روش كتابخانه‌اي انجام مي‌گيرد.

The dissolution of soviet unio‎n and the formation of a new international power structure in the last decade of the twenty century have affected international actors to adopt new security strategies in order to maintain their securities. developments present paper seeks to explain the nature of Western European security shields in the context of a global unipolar system, using Waltz's Structural Realist Theory and the Moderated Model by Birthe Hansen and Peter Taft and Andres Wivel. The period of this research is between 2011 and 2017, and three developments in the Arab Spring, the nuclear issue of Iran, and the Arab-Israeli peace process, have been considered in order to measure convergence and divergence in transatlantic political-security relations.The A glimpse of the EU's Middle East security strategy suggests that the European security strategy for Iran's nuclear program is a combination of soft bandwagoning and soft balances, while in the Arab Spring, the difficult follow-up in the current Arab struggle and Israel's soft balance has been the dominant element of Europe's security strategy.findings of the paper indicate that in the light of the use of three independent variables of relative strength, relative security and relative ideology, one can explain and derive European security strategies. The research method in this paper is descriptive-analytical and data collection is done by the library method.