اثر دياتوميت بر توزيع شكل‌هاي شيميايي كادميم در دو خاك‌ آلوده

در دهه هاي اخير چالش ناشي از آلودگي خاك با فلزات سنگين تبديل به يكي از خطرات جدي در كشورهاي جهان از جمله ايران شده است. تثبيت فلزات سنگين با استفاده از جاذب ها در احياي خاك هاي آلوده به فلزات سنگين يكي از روش هاي كم هزينه و سريع مي باشد. به منظور بررسي تأثير دياتوميت بر شكل هاي شيميايي كادميم در خاك، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كامل تصادفي در  3 سطح دياتوميت (0،  2 و 5 درصد وزني) و4 زمان خوابانيدن (1، 2، 4 و 8 هفته) در دو خاك آلوده و در 3 تكرار انجام شد. توزيع كادميم در زمان هاي مذكور با روش عصاره گيري متوالي تعيين و براي ارزيابي وضعيت تحرك پذيري آن در خاك هاي مورد مطالعه، از دو شاخص تفكيك كاهش يافته (IR) و تحرك (MF) استفاده شد. نتايج به‌دست آمده نشان داد،  كاربرد دياتوميت موجب كاهش معني دار (P ≤ 0.01) كادميم در بخش هاي تبادلي و كربناتي و افزايش معني دار آن در بخش هاي پيوند يافته با اكسيدهاي آهن و منگنز، آلي و باقيمانده نسبت به خاك شاهد گرديد. با افزايش 5 درصد دياتوميت به خاك ها و زمان 8 هفته انكوباسيون، مقدار IR ( 71-42 درصد) و pH (85 درصد) افزايش، اما مقدار MF (33-30 درصد) و بخش قابل عصاره گير با DTPA كادميم (33-28 درصد) كاهش يافت كه بيانگر كاهش تحرك كادميم با افزايش درصد دياتوميت است. با توجه به نتايج مي توان از دياتوميت به‌عنوان يك ماده كاربردي ارزان براي حذف فلزات سنگين از جمله كادميم از منابع خاك هاي آلوده استفاده نمود.