طراحي الگوي بهينه مديريت دانش براي دستگاه هاي نظارتي در ايران مطالعه موردي: ديوان محاسبات كشور

با بررسي اهداف و ساختار دستگاه هاي نظارتي مشخص مي شود كه فرايند مديريت دانش از شناسايي و كسب دانش تا بازنگري و بازرسي نتايج نه تنها وابسته به دانش و منابع درون سازماني بوده بلكه ارتباطي پيوسته و گسست ناپذير با سازمان هاي تحت نظارت دارد. با توجه به ضرورت تبديل اطلاعات حسابرسي و نظارتي به دانش در ديوان محاسبات كشور، اين مقاله در پي آن است كه به شناسايي ميزان آمادگي اين سازمان در پذيرش مديريت دانش پرداخته و مدلي مناسب براي استقرار نظام مديريت دانش در اين دستگاه نظارتي را پيشنهاد تك نمونه اي t نمايد. در بخش اول با استفاده از روش تحقيق پيمايشي و با استفاده از آزمون به بررسي وضعيت مؤلفه هاي مديريت دانش و رتبه بندي آ نها پرداخته شده است. جامعه آماري پژوهش حسابرسان و كارشناسان حسابرسي ديوان محاسبات كشور بوده و از روش نمونه گيري تصادفي ساده ۲۳۴ نفر انتخاب شدند. در بخش دوم به ارائه مدلي تلفيقي و بهينه براي استقرار و به كارگيري مديريت دانش در ديوان محاسبات پرداخته شده كه با تكيه بر رويكردي نظارتي، بر تهيه نقشه دانش و طراحي نظام نامه مديريت دانش تأكيد دارد.