نقد شبهه قرآني پيمان‌شكني پيامبر’ در جنگ با يهود بني قينقاع (با تأكيد بر فرهنگ تقبيح نقض معاهده در قرآن)

The Critic of the Qur'anic Doubt about the Prophet's (PBUH) breach of treaty with the Jews of Banu Qaynuqa (Emphasizing the Culture of Breach of a Treaty in the Quran)

آيه 58 انفال يكي از مصاديق تاريخ فرهنگ و تمدن اسلامي و بيانگر چگونگي تعامل پيامبر(ص) با پيمان شكنان يهود است. برخي با استناد به آيه ياد شده و گزارش هاي تاريخي به طرح شبهه قرآني «جواز نقض معاهده در صورت ترس از خيانت كفار» پرداخته اند. در مقاله حاضر تلاش شده با بررسي توصيفي و تحليلي مستندات شبهه ياد شده به آن پاسخ داده شود. حاصل پژوهش، نشان مي دهد كه شبهه ياد شده مخالف متن قرآن، روايات و تاريخ است و آيه 58 انفال دلالتي بر نقض معاهده بر اساس ترس و ظن ندارد و معيار نقض معاهده در آن، «نقض پيش دستانه» بر اساس علم به توطئه كافران يهود بوده است. هدف از نقض پيش دستانه در آيه 58 انفال به قرينه سياق، جلوگيري از تسلط كفار بر حكومت اسلامي است؛ از اين رو، در مواردي كه ملاك ياد شده وجود ندارد، معيار نقض معاهده در قرآن، «نقض پيشين» است.

Verse 58 of Anfal is one example of the history of Islamic culture and civilization and describes how the Prophet (PBUH) interacted with the Jewish breakers of treaty. Some have quoted the verse and historical reports to cast a Qur'anic doubt, "Permission to Breach the Treaty in Fear of Betrayal of Infidels". The present paper attempts to answer this doubt by a descriptive and analytical analysis of the documents. The results of the study shows that the aforementioned doubt is contrary to the text of the Qur'an, traditions and history and verse 58 of Anfal has no indication of a breach of the treaty on the basis of fear and suspicion and the criterion of breach of the treaty is "pre-emptive breach" based on the knowing of the Jewish infidel conspiracy. The purpose of pre-emptive breach in verse 58 of Anfal is to prevent the infidels from ruling the Islamic State; hence, in cases where there is no such criterion, the criterion for breach of the treaty in the Qur'an is "previous breach".