بررسي احكام كنترل مواليد و پيشگيري از بارداري، با رويكردي بر ضرورت افزايش و بحران پيري جمعيت

جمعيت، مؤلفه‌اي اساسي در شناسايي جوامع بشري است كه تنظيم آن، نقش بسزايي در رشد اقتصاد كشورها دارد. از مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر جمعيت، ميزان مواليد و باروري است؛ به همين دليل اكثر كشورها با كنترل باروري و ايجاد محدوديت‌ها يا رفع محدوديت‌هايي در استفاده از وسايل پيشگيري از بارداري، سعي در تنظيم جمعيت مي‌كنند. كشور ما نيز از اين قاعده مستثنا نبوده و در شرايط متفاوت، راهكارهاي متفاوتي را در پيش گرفته؛ به نحوي كه در سال‌هاي پس از جنگ، به دليل قرارگيري در شرايط انفجار جمعيتي با رفع محدوديت‌ها و امروزه با قرارگيري در خطر بحران پيري جمعيت، با ايجاد محدوديت‌هايي در استفاده از خدمات بارداري، سعي در كنترل جمعيت داشته است كه البته دربارۀ استفاده از اين راهكارها، مخالفت‌هايي نيز مطرح شده‌اند. در اين پژوهش با بررسي رويكرد فقهي در مسئلۀ كنترل مواليد و دلايل موافقان و مخالفان، در صدد يافتن پاسخي براي حكم كنترل مواليد هستيم. نتايج نشان مي‌دهد كه با وجود مطلوبيت تكثير نسل و سفارش اسلام به آن، كنترل و تحديد مواليد امري پذيرفته شده است؛ اما تشخيص و انتخاب شيوۀ عمل، به مقتضيات زمان و نظر مـراجع ذي‌صلاح اسلام بستگي دارد.