تأثير شش هفته تمرين تناوبي با شدت بالا بر مقادير پلاسمايي مولكو‌هاي چسبان سلولي و عروقي در مردان جوان غيرفعال

هدف از پژوهش حاضر، تعيين تأثير شش هفته تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) بر مقادير پلاسمايي مولكول هاي چسبان سلولي و عروقي (ICAM-1 وVCAM-1) در مردان جوان غيرفعال بود. به اين منظور،24 مرد جوان غيرفعال داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند و به طور تصادفي به دو گروه تجربي (12=n، سن:1/41±24/33 سال، قد:4/91±176/22 سانتي متر، وزن:59/6±72/27 كيلوگرم) و كنترل (12=n، سن:2/01±23/27 سال، قد:6/88±180/22 سانتي متر، وزن:7/23±76/27 كيلوگرم) تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته پروتكل تمرينيHIIT  را اجرا كردند كه هر جلسه شامل چهار تا شش تكرار دويدن با حداكثر سرعت در يك ناحيه 20 متري با 30 ثانيه بازيافت بود. نمونه هاي خوني يك روز قبل و 48 ساعت بعد از اجراي پروتكل تمريني، به صورت ناشتا براي تجزيه و تحليل هاي آزمايشگاهي جمع آوري شد. تجزيه وتحليل داده ها با استفاده از آزمون آماري t مستقل نشان داد؛ شش هفته اجرايHIIT موجب كاهش معنادار 13/27 درصديICAM-1 (P=0/027)، و كاهش غيرمعنادار 7/15 درصدي VCAM-1 (P=0/32) در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل شد. هم چنين، افزايش معنادار 8 درصدي VO_2max و كاهش معنادار 68/15 درصدي چربي بدن در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل مشاهده شد. در نتيجه؛ اجرايHIIT علاوه بر كاهش مؤثر چربي بدن و افزايش آمادگي هوازي، منجر به بهبود مقادير پلاسمايي مولكول هاي چسبان عروقي و سلولي در مردان جوان غيرفعال شد، و به نظر مي رسد HIIT از نظر تأثير زماني يك عامل كارآمد براي پيش گيري و بهبود عوامل خطرزاي بيماري هاي مزمن از جمله بيماري هاي قلبي ـ عروقي است.