تأثير يك جلسه تمرين پلايومتريك و قدرتي با وزنه بر شاخص هاي زيست شيميايي، التهابي و عملكردي آزردگي عضلاني در دختران واليباليست

با توجه به نگراني‌ها و تناقضات مربوط به آزردگي عضلاني ناشي از تمرينات پلايومتريك،تحقيق حاضر به منظور مقايسه‌ي تاثير يك جلسه تمرين پلايومتريك و قدرتي با وزنه بر برخي از شاخص هاي آزردگي عضلاني تأخيري در دختران واليباليست انجام شد. بنابراين، 14 دختر واليباليست 28-17 ساله در قالب يك طرح نيمه تجربي دو گروهي با اندازه‌گيري مكرر به طور تصادفي در يك جلسه تمرين قدرتي با وزنه (شش دوره پرس پا و باز كردن زانو با 70% يك تكرار بيشينه) يا پلايومتريك (شش دوره پرش عمقي و جانبي با 70% ‌ارتفاع پرش بيشينه) تا سرحد واماندگي شركت كردند. شاخص‌هاي مربوط به آزردگي عضلاني طي چهار مرحله (10 روز و 30 دقيقه قبل، بلافاصله و 48 ساعت پس از جلسه‌ي تمرين) اندازه‌گيري شد. داده‌ها به صورت ميانگين و انحراف استاندارد با استفاده از تحليل واريانس مكرر و پس‌آزمون بونفروني در سطح معني‌داري پنج درصد بررسي شد. احساس درد، تورم، كراتين‌كيناز، لاكتات‌دهيدروژناز و پروتئين واكنشگر-C سرمي در هر دو گروه متعاقب تمرين به طور معني‌دار افزايش يافت و تا 48 ساعت بالاتر از مقادير پايه بود(P 0/05). اما انعطاف‌پذيري، قدرت هم‌طول بيشينه و اوج توان عضلات پايين‌تنه در هر دو گروه به طور معني‌دار كاهش يافت و تا 48 ساعت كمتر از مقادير اوليه بود(P 0/05). با توجه به ميزان بازگشت به حالت اوليه برخي از شاخص‌ها متعاقب تمرين پلايومتريك مي‌توان به دختران واليباليست توصيه كرد كه بدون نگراني از اين نوع تمرين استفاده نمايند.