شاخص هاي ارزيابي عملكرد مربيان زن واليبال ايران

هدف پژوهش حاضر شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هاي ارزيابي عملكرد مربيان زن واليبال ايران از ديدگاه ورزشكاران بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه ورزشكاران (83 نفر) شاغل در ليگ برتر واليبال ايران (1391) بودندكه همه آنها به عنوان نمونه آماري در پژوهش حاضر شركت كردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته حاوي 42 شاخص ارزيابي عملكرد مربيان واليبال بود كه در يك مقياس پنج ارزشي ليكرتي (از بسياركم با نمره 1 تا بسيار زياد با نمره 5)  قرار داشت. ضمناً 10 نفر از اساتيد صاحب نظر، مربيان و كارشناسان با سابقه واليبال روايي صوري و محتوايي ابزار را تأييد كردند و پايايي آن با استفاده از روش آلفاي كرونباخ محاسبه شد (0/94 =α). داده هاي پژوهش نيز از تحليل عاملي اكتشافي با چرخش متمايل، آزمون فريدمن و آزمون تعقيبي ويل كاكسون در سطح معني‌داري P≤0.05 استفاده گرديد. پس از تحليل عاملي داده ها از 42 شاخص ارزيابي عملكرد، يك شاخص حذف و 41 شاخص در هفت عامل به نام مهارت‌هاي فني، مهارت‌هاي تاكتيكي، روابط حرفه‌اي، مديريت تيم، عامل مهارت‌هاي روان‌شناختي، عامل مهارت‌هاي اجتماعي ارتباطي و عامل تجربه و سابقه ورزشي قرار گرفت كه به ترتيب مهم‌ترين عوامل ارزيابي عملكرد مربيان زن واليبال ايران شناخته شدند. ضمناً بين اولويت اكثر عوامل ارزيابي عملكرد مربيان تفاوت معني‌داري وجود داشت (0/05≥p). بنابراين با توجه به اولويت بالاي عامل مهارت‌هاي فني و مهارت‌هاي تاكتيكي، كارشناسان و مديران ورزشي بايد بيشتر به شايستگي‌هاي فني و تاكتيكي مربيان زن براي رشد و توسعه سريع‌ ورزش واليبال بانوان تمركز كنند.