تاثير هشت هفته تمرينات هوازي بر بيان ژن PGC1α وVEGF در عضله قلبي رت هاي نر سالم

مهم ترين تنظيم كننده بيوژنز ميتوكندريايي، PGC-1α است كه يك گيرنده سلولي است و كار تسهيل انتشار پروتئين هاي ميتوكندريايي را انجام مي دهد. هنچنين VEGF مهم ترين فاكتور رشدي درگير در اين فرايند مي باشد.اين مطالعه با هدف تعيين تاثير هشت هفته تمرين هوازي بر بيان ژن  VEGF و PGC-1α در عضله قلبي رت هاي نر سالم به روش تجربي بنيادي، انجام شد. دوازده سر رت نر بالغ از نژاد ويستار با ميانگين وزني 20±180 گرم و سن هشت هفته به دو گروه آزمون (تمرين هوازي) و كنترل (هر گروه 6 رت) تقسيم  شدند. گروه آزمون، به مدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه، تمرينات شامل دويدن با شدت 75-70 درصد VO_2max به مدت 30 دقيقه بر روي نوارگردان انجام دادند و همزمان، گروه كنترل به مدت پانزده دقيقه روي تردميل با سرعت دو متر در دقيقه قرار گرفتند. در روز بعد از آخرين جلسه، رت ها تشريح و نمونه ها جهت استخراج RNA به آزمايشگاه منتقل شدند. براي بررسي بيان ژن هاي PGC1 وVEGF با استفاده از تكنيك SYBER Green Real-time PCR استفاده شد. براي تعيين ميزان بيان نسبي گروه آزمون نسبت به گروه كنترل از نرم افزار REST نسخه 2009 استفاده شد. سطح معني داري  0/05 P در نظر گرفته شد. بيان ژن PGC-1α و VEGF در گروه آزمون نسبت به گروه كنترل به ترتيب 0/97 و 0/85 برابر بود كه از نظر آماري معني دار نبود (به ترتيب 0/95=P و 0/63=P). نتايج نشان دهنده تغيير غيرمعني دار ميزان بيان ژن PGC1-α و VEGF در عضله قلب به دنبال هشت هفته تمرين هوازي مي باشد.