تأثير فشارهاي متفاوت كاهش جريان خون با فعاليت ايزومتريك بر تغييرات الكتروميوگرافي عضله

هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير حاد فعاليت‌هاي ايزومتريك با فشارهاي مختلف كاهش جريان خون بر تغييرات الكتروميوگرافي عضله است. بدين منظور 10 مرد دانشجوي سالم با ميانگين سن 0/33±25/8 سال و قد 1/67±176/6 سانتي‌متر و وزن 2/1±75/2 كيلوگرم كه سابقه تمرين مقاومتي را داشته‌اند به‌طور داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. در ابتدا فشارخون قوزك پا آزمودني‌ها به‌وسيله دستگاه سونوگرافي داپلر رنگي و توسط متخصص سونوگرافي تعيين گرديد و همين مقدار فشار جهت كاهش جريان خون در جلسات فعاليت همراه با كاهش جريان خون به‌وسيله كاف بر بالاترين نقطه ران پاي غالب آزمودني‌ها اعمال شد. پروتكل اين تحقيق شامل 6 انقباض ايزومتريك 10 ثانيه‌اي و بين هر دو انقباض آزمودني‌ها 60 ثانيه استراحت مي‌كردند. اين پروتكل در هر چهار جلسه فعاليت كه با يكي از فشارهاي صفر،100،70 و 130 درصد فشار سيستولي انجام شد، عيناً تكرار شد. با استفاده از آزمون كلموگروف اسميرنف طبيعي بودن داده‌ها بررسي شد و سپس از آزمون تحليل واريانس مكرر يك‌طرفه جهت تشخيص معنادار بودن تغييرات (الكتروميوگرافي ادغامي)  iEMG بين چهار جلسه استفاده شد. نتايج داده‌ها نشان داد كه بين جلسات 100 و 130 درصد فشار سيستولي در iEMG  تفاوت معنادار مشاهده نشد (0/05 P) ، ولي  بين ساير جلسات تفاوت معنادار در iEMG  مشاهده شد (0/05 P). همچنين اگر فعاليت همراه با كاهش جريان خون با بار 65 درصد MVC با فشاري  معادل 100 درصد فشار سيستولي انجام شود، فعاليت الكتريكي بيشتر از انجام همين فعاليت با بار يكسان و فشارهاي كم تر (صفر و 70 درصد فشار سيستولي) و برابر با انجام فعاليت با بار يكسان و فشار 130 درصد فشار سيستولي خواهد بود.