ارتباط هوش هيجاني و ويژگي‌هاي رفتاري با خودكارآمدي تيمي و عملكرد هندباليست‌هاي ليگ 1

هدف از تحقيق حاضر بررسي ارتباط هوش هيجاني و ويژگي هاي رفتاري با خودكارآمدي و عملكرد هندباليست هاي ليگ 1 مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق را كليه (115=n) هندباليست هاي شركت كننده (9 تيم) در مسابقات ليگ 1 كشور كه بهمن 89-1388 در استان گلستان برگزار شد، تشكيل داده است كه از بين آنها تعداد 95=n ورزشكار (2/31=SD و 21/46=M) بصورت تصادفي بعنوان نمونه آماري اين تحقيق انتخاب شدند. به منظور ارزيابي هوش هيجاني و ويژگي هاي رفتاري ورزشكاران از پرسشنامه هوش هيجاني سيبرياشينگ كه 5 خرده مقياس خودآگاهي، خودكنترلي، خودانگيزي، همدلي و مهارت هاي اجتماعي را بصورت مقياس ليكرت 5 ارزشي (0:هر گز تا 4:هميشه) ارزيابي مي كند و پرسشنامه خلق و خوي برونل كه 6 خرده مقياس آشفتگي، سردرگمي، افسردگي، خستگي، تنش و هيجان و قدرت و توان بازي را اندازه گيري مي كند، استفاده گرديد. همچنين پرسشنامه خودكارآمدي فلتز (1998) نيز توانايي ورزشكاران را در دستيابي به اهداف موردنظر ارزيابي نمود. براي تجزيه و تحليل داده ها پس از استفاده از آزمون كالموگراف اسمرنف (K_S) كه نشان دهنده طبيعي بودن توزيع داده ها بود (0/05 p)، از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد)، تجزيه و تحليل چندگانه آزمون (ANOVA)، آزمون هاي تعقيبي بمنظور تعيين خرده مقياس هاي تاثيرگذار بر خودكارآمدي و عملكرد هندباليست ها و ضريب همبستگي پيرسون استفاده گرديد (p≤0/05). تجزيه و تحليل داده هاي آماري نشان داد كه رابطه معناداري بين ويژگي هاي رفتاري با خودكارآمدي (0/000 p و 5/29=F) و عملكرد (0/00 p و 3/46=F) تيم هاي رده بالا، مياني و پايين جدول وجود دارد. هر چند بين خرده مقياس هاي خودآگاهي (0/23=sig) و همدلي (0/16=sig) رابطه معناداري با عملكرد وجود نداشت اما در كل اين رابطه بين هوش هيجاني با عملكرد (0/03 p و 28/6=F) معنادار بود.