ارتباط بين توانمندسازي روانشناختي با يادگيري سازماني در ادارت ورزش و جوانان استان كرمانشاه

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين توانمندسازي روانشناختي با يادگيري سازماني در ميان كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان كرمانشاه مي باشد. پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي و به شيوه ميداني انجام گرفت. براي گردآوري داده هاي پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد توانمندسازي روانشناختي بر اساس مدل اسپريتزر و يادگيري سازماني بر اساس مدل نيفه استفاده شده است. جامعه آماري شامل 150 نفر كه تمامي كاركنان مرد و زن ادارات ورزش و جوانان استان كرمانشاه بود را تشكيل مي داد. نمونه آماري در اين تحقيق شامل كل كاركنان مرد و زن ادارات ورزش و جوانان بود. در اين تحقيق از دو پرسشنامه استاندارد(پرسشنامه توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر و پرسشنامه يادگيري سازماني نيفه) استفاده شد. داده هاي تحقيق پس از جمع آوري بر اساس فرضيه هاي پژوهش و با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و  رگرسيونچندگانه تحليل شدند. نتايج به دست آمده از ضريب همبستگي نشان داد كه بين توانمندسازي روانشناختي و ابعاد آن با يادگيري سازماني و مولفه هاي آن رابطه مثبت و معني دار وجود دارد. همچنين مشخص شد كه احساس شايستگي با (0/90=β) و احساس استقلال با (0/40=β) توان پيش بيني مثبت و معني دار يادگيري سازماني را دارا هستند. يافته هاي پژوهش مبين اين است كه براي بالا بردن يادگيري سارماني و تبديل سازمان به يك سازمان پويا به كاركناني توانمند نياز خواهد بود.