تاثير 8 هفته تمرين مقاومتي و يك دوره بي تمريني كوتاه مدت بر سطوح پلاسمايي كمرين و تركيب بدن دختران داراي اضافه وزن و چاق

كمرين جزء آديپوكاين‌هاي مترشحه از بافت چربي است كه داراي نقش‌هاي بيولوژيكي گوناگوني است. هدف اين پژوهش، بررسي تاثير 8 هفته تمرين مقاومتي و يك دوره بي‌تمريني بر مقادير پلاسمايي كمرين و تركيب بدن دختران داراي اضافه وزن و چاق بود.بدين منظور 22 دختر داراي اضافه وزن و چاق به‌طور تصادفي ساده به دو گروه تجربي(12 نفر) و كنترل(10 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت 8 هفته(4 جلسه در هفته) با شدت 65 تا 80% يك تكرار بيشينه (1RM) به تمرين پرداخته و پس از آن به‌مدت 4 هفته بي‌تمريني را تجربه كردند. نمونه خون در مراحل مختلف، پس از 12 ساعت ناشتايي و شرايط مشابه جمع‌آوري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي كولموگروف اسميرنوف، آناليز واريانس با اندازه‌گيري مكرر و تعقيبي LSD و t مستقل در سطح معناداري a 0/05 تحليل شدند. در پايان دوره تمرين نتايج كاهش معناداري در تركيب بدن (وزن، توده چربي، BMI و WHR) گروه تجربي نسبت به گروه كنترل نشان داد(P 0/05). اختلاف معناداري در سطوح پلاسمايي كمرين ديده نشد (P 0/05).ضمناً پس از 1 هفته بي تمريني به دليل توقف تمرين،در مقادير پلاسمايي كمرين افزايش ناچيزي رخ داد كه از نظر آماري معنادار نبود. تمرينات مقاومتي به عنوان يك شيوه غير دارويي با كاهش سطوح عامل خطرزاي قلبي-عروقي، نقش موثري در ارتقاي وضعيت سلامتي افراد داشته در حالي كه افزايش اين شاخص ها در اثر بي تمريني بيانگر اين است كه دستاوردهاي مطلوب تمرين، با بي تمريني از بين رفته و بدن در معرض خطر بيماري هاي قلبي- عروقي قرار مي گيرد.