تاثير سرمايه اجتماعي بر روي سكوت سازماني كارمندان ادارات ورزش و جوانان غرب كشور

بهره وري وتوسعه هر سازماني تا حد زيادي به كاربرد صحيح منابع انساني در سازمان وابسته است . هدف از اين مطالعه، تعيين تاثير سرمايه اجتماعي بر سكوت سازماني كارمندان ادارات ورزش و جوانان غرب كشور است. روش تحقيق از نوع توصيفي همبستگي است كه به شكل ميداني انجام شد. جامعه آماري تحقيق كليۀ كارمندان ادارات ورزش و جوانان غرب كشور بودند. جامعه اماري به دليل كم بودن تعداد به صورت تمام شمار به عنوان نمونه تحقيق در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گيري پرسشنامه سرمايه اجتماعي سازماني كوونن و همكاران (2006) و پرسشنامه نگرش سكوت سازماني وكولا و بوراداس (2005) استفاده بود. روايي صوري و محتوايي پرسش نامه ها توسط اساتيد صاحب نظر دانشگاهي بررسي و تأييد شد و در يك مطالعه موردي و با استفاده از ضريب همبستگي آلفايكرونباخ مقدار پايايي براي محاسبه گرديد كه پايايي سكوت سازماني برابر 0/90 و سرمايه اجتماعي 0/86 مي باشد. نتايج تحقيق نشان داد كه سرمايه اجتماعي ارتباط معناداري با سكوت سازماني دارد و تأثير سرمايه اجتماعي بر سكوت سازماني معكوس مي‌باشد يعني با افزايش سرمايه اجتماعي، سكوت سازماني كمتر مي‌شود. در مجموع، مدلي از رابطه سرمايه اجتماعي و سكوت سازماني ارائه شد كه مدل مناسبي است.