بررسي اثر بخشي برنامه ترخيص طراحي شده بر خودكارآمدي بيماران تعويض دريچه قلب

Effectiveness of a Proposed Discharge Plan on Self-Efficacy among Patients Underwent Cardiac Valve Replacement

مقدمه: گنجانيدن برنامه ترخيص در برنامه مراقبتي بيماران پس از جراحي تعويض دريچه قلب ضرورت تدوام در امر مراقبت از آنان مي باشد. لذا هدف از اين مطالعه تعيين اثربخشي برنامه ترخيص طراحي شده بر خودكارآمدي بيماران تعويض دريچه قلب مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني كه در سال 1395 انجام شد، 65 نفر از بيماران تعويض دريچه قلب بيمارستان شهيد چمران اصفهان، به صورت تخصيص تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. برنامه ترخيص در گروه مداخله از زمان پذيرش بيمار شروع و تا يك ماه پس از ترخيص ادامه يافت كه بر مبناي الگوي فرآيند پرستاري در پنج مرحله اجرا شد. مدت زمان بستري و هم چنين سطح خودكارآمدي بيماران قبل از مداخله، يك و سه ماه پس از ترخيص با استفاده از پرسش نامه معتبر خودكارآمدي ساليوان، در هر دو گروه بررسي و سپس داده ها با آزمون هاي كاي دو، من ويتني، تي مستقل و آناليز واريانس و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته هاي پژوهش: ميانگين نمره خودكارآمدي در هر دو گروه به مرور زمان افزايش معنادار يافت(گروه مداخله 18/53±3/4 و گروه كنترل 9/32 ± 4/7)(P=0.001). در حالي كه يك ماه و سه ماه پس از ترخيص در گروه مداخله به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود(P=0.001) و بر اساس آزمون تعقيبي LSDبيشترين اثر سه ماه پس از ترخيص بود. بحث و نتيجه گيري: برنامه ترخيص به عنوان يك روش ارائه مراقبت پيگير سبب افزايش سطح خودكارآمدي بيماران مي شود. لذا پيشنهاد مي شود برنامه ترخيص به عنوان يك روش موثر جهت تداوم امر مراقبت در بيماران تعويض دريچه قلب به كار رود.

Introduction: A discharge plan is required to be included in the care plan of patients who underwent cardiac valve replacement surgery. Therefore, this study aimed to determine the efficacy of a proposed discharge plan on the self-efficacy of patients with cardiac valve replacement. Materials & Methods: This clinical trial study included 65 patients who underwent cardiac valve replacement at Shahid Chamran Hospital, Isfahan, Iran. The participants were then randomly assigned to intervention and control groups using a random allocation method. In the intervention group, the proposed discharge plan was implemented at the time of the patients' admission and continued one month after discharge based on a five-stage nursing process. The duration of hospitalization and the level of self-efficacy of patients before the intervention, one month, and three months after discharge in two groups were analyzed in SPSS software (version 22) [Mw1] through the Chi-square test, Mann-Whitney U test, independent t-test, and analysis of variance. Ethics code: IR.Skums.REC.1395.80. Clinical Trial Code: IRCT2016092312452N4 Findings: The mean score of self-efficacy increased significantly over time in the intervention (53.18±4.3) and control groups (32.9±7.4) (P=0.001). However, the intervention group obtained significantly higher self-efficacy scores after one and three months post-discharge, compared to the control group (P=0.001). Furthermore, according to the Least Significant Difference test, the most significant level of effect was after three months post-discharge. Discussion & Conclusions: The discharge plan as a method of providing ongoing care increases the level of self-efficacy of patients. Therefore, it is recommended that the discharge plan be used as an effective way to provide patients who underwent cardiac valve replacement with ongoing care.