نگرشي روانشناختي، اگزيستانسياليسيتي و قرآني به مقوليه «همرنگي با جماعت»

با توجه به رشد مطالعات ميان‌رشته‌اي در عصر حاضر و با عنايت به اينكه قرآن كريم كتابي است ذو وجوه كه با گسترش علوم مختلف، وجوه تازه‌اي از آن براي بشر مكشوف مي‌گردد، مطالعات ميان‌رشته‌اي در حوزه قرآن كريم اهميت روزافزوني مي‌يابد. «همرنگي با جماعت» پديده‌اي روانشناختي است كه روانشناسان اجتماعي آن را مورد آزمايش و بحث و بررسي قرار داده، علل و عوامل رواني مختلفي براي آن يافته‌اند. فيلسوفان اگزيستانسياليست نيز با بررسي پديده مذكور، نسبت به عواقب آن هشدار داده‌اند. مسئله مزبور در قرآن كريم نيز مورد توجّه عميق قرار گرفته و پيامدهاي مثبت و منفي آن با صراحت تمام تبيين شده است. در اين مقاله كه به روش توصيفي تحليلي به نگارش درآمده، پديده همرنگي از سه ديدگاه مذكور مورد تبيين و بررسي قرار گرفته است. يافته‌هاي اين تحقيق اجمالاً حاكي از آن است كه همرنگي، واقعيتي رواني است كه انسان به دليل زندگي در اجتماع، از آن ناگزير است. اگر اين همرنگي از روي تأمّل و تدبّر صورت گيرد، امري پسنديده؛ و در غير اين صورت مذموم خواهد بود كه از منظر فلسفي، فرديت انسان و از ديدگاه قرآن كريم سعادت دنيوي و اخروي وي را با چالش مواجه مي‌سازد.