تجلي آيات قرآن مجيد در فرش باغ ايراني با تأكيد بر سوره الرحمن

آيات قرآن مجيد تجليگاه جمال و جلال خداوندي هستند و هنرمندان مسلمان با عنايت به اين آيات به خلق آثاري پرداخته اند كه جلوه اي از بهشت آرماني آنها است. در اين راستا فرش باغ ايراني نمودي از تصوير باغ بهشت است كه خود جلوه اي از فردوس قرآني به شمار مي آيد. الگوهاي فردوس قرآني در ساختار باغ و فرش ايراني به‌صورت مشترك بكار رفته اند و شناخت اين الگوها موجب آگاهي از بينش هنرمندان مسلمان مي گردد. هدف از اين پژوهش بازشناسي كهن الگوهاي باغ ايراني در آيات قرآن مجيد به‌ويژه سوره مباركه الرحمن و بررسي نحوه تجلي آنها در ساختار فرش ايراني است. پرسش هايي كه در اين پژوهش مطرح مي شوند، عبارتند از: 1) آيات قرآن مجيد به‌ويژه سوره مباركه الرحمن چگونه به توصيف بهشت مي پردازند؟ 2) چگونه مي توان الگوي فردوس قرآني را در ساختار باغ ايراني و به‌تبع آن فرش باغ به چشم ديد؟ جهت پاسخگويي به پرسش هاي نامبرده از روش تحقيق توصيفي تحليلي متكي بر تكنيك‎هاي مقايسه تطبيقي استفاده شده است. روش گردآوري اطلاعات و داده هاي موردنظر نيز تركيبي از روش هاي كتابخانه اي و مطالعه اسنادي مي باشد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه ساختار باغ و فرش در تمدن ايراني اسلامي بر شاخص هاي حاصل از تحليل فردوس قرآني انطباق دارند و لذا مي توان فرش باغ را نمودي از الگوي باغ بهشت به شمار آورد. تجلي آيات قرآن مجيد در ساختار فرش باغ ايراني را مي توان در نظام هاي سه گانه معنايي، كاركردي و كالبدي به چشم ديد.