حرمت خودكشي در قرآن و سنت و راهكارهاي قرآني براي پيشگيري آن

خودكشي يكي از معضلاتي است كه با تاريخ بشريت عجين شده است؛ و عوامل مختلفي در حوزه‌هاي مختلف در آن تأثيرگذار است. در ايران نيز به‌موازات تغييرات سريع زندگي مردم و كم رنگ شدن اعتقادات مذهبي اين پديده روبه فزوني است؛ چراكه طبق تحقيقات صورت گرفته در سراسر جهان رابطۀ نزديكي بين باور مذهبي و خودكشي وجود دارد؛ دليل اين مدعا آن است كه خودكشي در كشورهاي اسلامي در سطح بسيار پاييني قرار دارد. بر اساس ديدگاه اسلام حيات به ‌عنوان امانتي از جانب خداوند در اختيار انسان قرار داده شده است و او مالكيت نسبي بر تن خويش دارد كه نمي تواند بدون جواز از مالك مطلق آن، در آن تصرف كند و اقدام به خودكشي نمايد و زمينه نابودي خود را فراهم سازد. علاوه بر اين، هيچ كس هم نمي تواند كسي را حتي اگر بيماري لاعلاجي هم داشته باشد به كام مرگ فرستد. ازاين‌رو، هدف پژوهش حاضر اين است تا اين مسئله را از چشم انداز مكتب اسلام مورد بازبيني قرار دهد و راهكارهايي كه در آن براي بهبود زندگي كه خود مانع خودكشي است را معرفي كند؛ بنابراين پژوهش حاضر كه به صورت كتابخانه‌اي تدوين ‌يافته نشان داد كه خودكشي در قرآن و كلام معصومين عليهم‌السلام ازجمله گناهان كبيره محسوب مي‌شود كه درنهايت عذاب ابدي را در پي دارد و همچنين مي توان با تقويت ديني و بخصوص تبيين آيات قرآني در اين مورد و ايجاد بسترهاي مختلف اقتصادي، جامعه‌شناسي در پي كاهش اين عمل مذموم برآمد.