بررسي كلمه «شفاء» در قرآن‏كريم بر اساس تفاسير تشيع و اهل سنت

قرآن به عنوان كتابي آسماني تمام ابعاد زندگي بشر را مورد توجه قرار داده است كه اهتمام به سلامت يكي از آن ها است. ذكر كلمۀ «شفاء» در قرآن كه درعين حال سلامتي را در بطن خود دارد، حاكي از همين اهتمام است. بررسي اين كلمه بر اساس تفاسير شيعه و اهل سنت نشان مي دهد، قرآن از آن جهت شفاست كه جسم مبتلا به عقايد باطل را از وجود انسان مي زدايد و او را با نور هدايت شفا مي بخشد. خداوند متعال ابتدا تمام انسان ها را موعظه كرده است تا تمام آنها به واسطه ي قرآن شفا يابند. اما پند، در همه ي آن ها اثرگذار نيست و تنها بخشي از آنان تأثير مي پذيرند. اين افراد مؤمنان هستند كه به بركت حق پذيري و اطاعت از احكام الهي و دستورات قرآن شفا پيداكرده، و چون شفا مي يابند، مشمول هدايت و رحمت الهي مي گردند. البته شفاي بيماري هاي جسمي در قرآن يافت نمي شود، بلكه دليل آن را بايد در جهان ماده جُست. ذكر عسل در قرآني نمونه اي از آيات الهي است كه نشان از سودمند بودن تمام نعمت هاي الهي دارد و مسلماً بسياري از آنها مي توانند خاصيت درماني داشته باشند.