اثر بخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي با رويكرد قرآني

پژوهش حاضر به منظور بررسي تأثير آموزش مهارت‌هاي زندگي با رويكرد قرآني (شاخۀ سلامت روان در روابط دختر و پسر) بر نگرش دختران دبيرستاني نسبت به رابطه دوستي با جنس مخالف صورت گرفت. به اين منظور پژوهشي در قالب يك طرح پژوهشي نيمه‌آزمايشي از نوع دو گروهي همراه با پيش‌آزمون، پس‌آزمون و آزمون پيگيري انجام گرفت. جامعۀ آماري اين پژوهش كليه دانش‌آموزان دبيرستان‌هاي منطقه دو تهران بود. نمونه آماري شامل شصت دانش‌آموز بود كه از ميان دو پايۀ تحصيلي از يك مدرسه انجام شد؛ به اين صورت كه دو كلاس از پايه نهم و دو كلاس از پايه دهم به شيوۀ نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. افراد گروه نمونه به طور تصادفي در گروه آزمايش و گروه كنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته (نگرش به ارتباط قبل از ازدواج) با سي سوال بود. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها، از آزمون تحليل واريانس مكرر استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي زندگي با رويكرد قرآني (شاخه سلامت روان در روابط دختر و پسر) بر متغيير وابستۀ نگرش دختران دبيرستاني نسبت به رابطه دوستي با جنس مخالف تأثير داشته و بررسي داده‌هاي آماري نيز بيانگر معني‌دار بودن تغييرات در شاخص نگرش دختران دبيرستاني نسبت به رابطه دوستي با جنس مخالف است.