شناسايي و تحليل خلأهاي موجود در پژوهش‌‌هاي انجام شده در زمينه آموزش ‌قرآن

در كشور ما، به اقتضاي جايگاه خاص دين اسلام در فرهنگ مردم ايران و جايگاه ويژه ‌قرآن در اعتقادات ديني، بايد آموزش ‌قرآن مورد توجه خاص همگان باشد تا شرايط لازم براي تحقق اهداف اين درس فراهم آيد. از اين رو، درس ‌قرآن، در بين دروس مختلف دوره‌‌هاي تحصيلي از اهميت ويژه‌‌اي برخوردار است. شايد بر اساس همين اهميت است كه تحقيقات زيادي پيرامون برنامه‌‌هاي آموزش ‌قرآن و وضعيت موجود آن‌ها در مدارس كشور انجام شده است. پژوهش حاضر، بنا دارد تا با مروري بر پژوهش‌‌هاي پيشين مرتبط با برنامه‌‌هاي آموزش ‌قرآن در مقطع تحصيلي ابتدايي، خلأها و شكاف‌‌هاي موجود در اين تحقيقات را شناسايي و تحليل كند. به منظور تحقق اين هدف، از روش مطالعات كتابخانه‌‌اي استفاده شده است. بدين ترتيب، ابتدا مروري بر پژوهش‌‌هاي انجام شده در زمينه آموزش ‌قرآن در مقطع تحصيلي ابتدايي صورت گرفت. پس از مرور اوليه اين تحقيقات، حيطه‌‌هاي كار شده و حيطه‌‌هاي كار نشده (خلأ‌‌ها) آن‌ها در سه بعد اهداف آموزش ‌قرآن، روش تحقيق و جامعه آماري اين تحقيقات شناسايي و استخراج گرديدند. بر اساس يافته‌‌هاي اين پژوهش، به نظر مي‌‌رسد در تحقيقات انجام شده، بيشتر بر روخواني و روان‌خواني به عنوان اهداف برنامه‌‌هاي آموزش ‌قرآن در مدارس ابتدايي تأكيد شده، و اهدافي مانند درك معنا و سبك زندگي در اين تحقيقات كمتر مدنظر قرار گرفته‌‌اند. بسياري از تحقيقات پيشين با روش‌‌هاي كمي انجام شده و تعداد كمي از اين تحقيقات با استفاده از روش‌‌هاي تحقيق كيفي و بخصوص روش آميخته (كمي-كيفي) اجرا شده‌‌اند. همچنين، نقش دانش‌‌آموزان و معلمان در تحقيقات پيشين بسيار پررنگ‌‌تر از نقش والدين، متخصصان تعليم و تربيت و متخصصان علوم ‌قرآني است و بيشتر تحقيقات پيشين مورد بررسي در تحقيق حاضر، در مقاطع تحصيلي ابتدايي انجام شده‌‌اند، و مقاطع تحصيلي متوسطه اول و دوم در اين تحقيقات تا حد زيادي ناديده گرفته‌‌ شده‌‌اند.