افزايش اثربخشي كاربامازپين به‌كمك تحريك الكتريكي با فركانس پايين در طي روند كيندلينگ ناحيه CA1 هيپوكامپ بر شاخص‌هاي تشنجي در موش‌هاي صحرايي نر بالغ: يك مطالعه تجربي

Increasing the Effectiveness of Carbamazepine by Low Frequency Electrical Stimulation During CA1 Hippocampal Kindling on Seizure Scales in Adult Male Rats: An Experimental Study

زمينه و هدف: امروزه، كاربرد تحريك الكتريكي با فركانس پايين به عنوان درمان جايگزين در بيماران صرعي مقاوم به دارو مورد توجه قرار گرفته است. هدف اين مطالعه تعيين اثرات تجويز توأم تحريك الكتريكي با فركانس پايين و كاربامازپين در طي صرع ­زايي هيپوكامپ پشتي با روش كيندلينگ الكتريكي بر شاخص­ هاي تشنجي در موش صحرايي بود. مواد و روش­ها: در اين مطالعه تجربي، تعداد 56 سر موش صحرايي نر به‌طور تصادفي به 8 گروه مساوي تقسيم شدند كه شامل:Kindled (KND) ˛KLFS ˛MCK ˛CBZ20K ˛CBZ40K ˛CBZ20KLFS ˛CBZ40KLFS MCKLFS بودند. حيوانات گروه كيندل، تحريكات كيندلينگ را روزانه دريافت مي­ كردند. گروه KLFS، پس از پايان تحريكات كيندلينگ، تحريكات الكتريكي با فركانس پايين را دريافت مي‌كرد. در گروه MCK، قبل از تحريكات كيندلينگ، مقدار 0/2 ميلي­ ليتر محلول 0/5 درصد متيل­ سلولز و به گروه­هاي دارو+كيندل، مقادير 20 يا 40 ميلي­ گرم بر كيلوگرم كاربامازپين تزريق مي‌شد. در گروه­هاي دارو/حلال+كيندل+LFS، در كنار دريافت دارو يا حلال، تحريكات الكتريكي با فركانس پايين در پايان تحريكات كيندلينگ اعمال مي­شد. شاخص­هاي رفتار تشنجي حيوانات شامل شدت و مدت تشنج و مدت زمان امواج تخليه متعاقب ثبت مي­شدند. داده­ ها توسط آزمون آماري ANOVA و تست تعقيبي Tukey تجزيه و تحليل شدند. يافته­ ها: نتايج نشان داد كه درمان تركيبي تحريكات الكتريكي با فركانس پايين و مقادير مؤثر و غيرمؤثر كاربامازپين، باعث كاهش معني­ دار شاخص­ هاي تشنجي در گروه­هاي دريافت كننده دارو و تحريكات الكتريكي نسبت به ساير گروه­هاي آزمايشي مي‌شود (0/035=P). نتيجه­ گيري: به نظر مي‌رسد، درمان تركيبي كاربامازپين و تحريك الكتريكي با فركانس پايين، يك روش مناسب براي كاهش شاخص­ هاي تشنجي در طي روند كيندلينگ در موش­هاي صحرايي باشد.

Background and Objectives Nowadays, the application of Low Frequency Stimulations (LFS) has been considered as an alternative treatment in drug-resistant epileptic patients. So, the aim of this study was to determine the coadministration effects of LFS and carbamazepine (CBZ) during epileptogenesis in dorsal hippocampus using electrical Kindling method on seizure scales in adult male rats. Materials and Methods: In this experimental study, 56 adult male wistar rats were randomly divided into 8 equal groups including: Kindled (KND), KLFS, MCK, CBZ20K, CBZ40K, CBZ20KLFS, CBZ40KLFS, and MCKLFS. Animals in the Kindled group received daily stimulation of kindling. In the KLFS group, LFS were applied daily after the termination of kindling stimulation. In the MCK group, before induction of kindling stimulation, the amount of 0.2 ml of %0.5 methyl cellulose was injected, and CBZ20K and CBZ40K groups received CBZ20 and 40mg / kg. In the CBZ20KLFS, CBZ40KLFS, and MCKLFS groups in addition to receiving drug or solvent, LFS was applied at the end of kindling stimulation. Animal behavioral seizure scales (seizure severity, afterdischarge duration and seizure duration) were recorded. Finally, data were analyzed using one-way ANOVA followed by Tukey’s post hoc test. Results: The results showed that the combination therapy of LFS and the effective and ineffective amounts of CBZ significantly reduced the seizure scales in CBZ20KLFS and CBZ40KLFS groups compared with the other experimental groups (p=0.035). Conclusion: It seems that combination therapy of CBZ and LFS is an appropriate method to reduce seizure scales during kindling in rats.