شماره ركورد :
1102867
عنوان مقاله :
سطوح سرمي عامل رشد شبه انسوليني -1 (IGF-I) به عنوان نشانگر مرتبط با ارزيابي آمادگي هوازي و بي‌هوازي پسران نوجوان
عنوان به زبان ديگر :
Serum levels of Insulin-like growth factor-1 (IGF-I) as an indicator associated with aerobic and anaerobic fitness assessment in adolescent boys
پديد آورندگان :
اميرساسان، رامين داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺒﺮﯾﺰ - داﻧﺸﮑﺪه ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ و ﻋﻠﻮم ورزﺷﯽ - ﮔﺮوه ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژي ورزﺷﯽ , آرمان فر، مصطفي داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺒﺮﯾﺰ - داﻧﺸﮑﺪه ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ و ﻋﻠﻮم ورزﺷﯽ - ﮔﺮوه ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژي ورزﺷﯽ , حصاري، جواد داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺒﺮﯾﺰ - داﻧﺸﮑﺪه ﮐﺸﺎورزي - ﮔﺮوه ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ
تعداد صفحه :
10
از صفحه :
7
تا صفحه :
16
كليدواژه :
آمادگي هوازي , آمادگي بي هوازي , پسران نوجوان , عامل رشد شبه انسوليني -1 , درصد چربي
چكيده فارسي :
زمينه: عامل رشد شبه انسوليني-1 (IGF-I) نقش‌هاي متنوعي دارد، اما شواهد علمي نشان مي‌دهد كه يك نشانگر زيستي مرتبط با شاخص‌هاي آمادگي جسماني و سلامتي است. از اين‌رو، مطالعه حاضر به بررسي تاثير و رابطه بين غلظت IGF-I و آمادگي هوازي (VO2max)، بي‌هوازي، فشار خون سيستولي، دياستولي و درصد چربي پسران نوجوان، قبل و بعد از هشت هفته تمرين تناوبي شديد (HIIT) مي‌پردازد. روش كار: در اين مطالعه نيمه‌تجربي، 22 پسر نوجوان (17-15 ساله) انتخاب و پس از همگن‌سازي بر اساس سن، غلظت IGF-I و ميزان آمادگي هوازي به صورت تصادفي در دو گروه كنترل (11 =n) و HIIT (11 =n) جايگزين شدند. سپس، هشت هفته (هر هفته 4-3 جلسه) تمرين HIIT را اجرا كردند كه هر جلسه تمرين شامل 8-6 تكرار دويدن 60-30 ثانيه‌اي با شدت تمام و 4-5/3 دقيقه استراحت بين هر تكرار بود. در نهايت، مقادير هر يك از شاخص‌هاي فوق‌الذكر، 24-18 ساعت قبل و بس از مداخله تمريني اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: پس از هشت هفته تمرين HIIT، مقادير IGF-I، اكسيژن مصرفي بيشينه (VO2max)، توان بي‌هوازي اوج (PPO) و ميانگين توان بي‌هوازي (MPO) نسبت به دوره قبل از تمرينات افزايش و شاخص خستگي طي آزمون RAST و درصد چربي به طور معني‌داري كاهش يافت . همچنين، همبستگي و رابطه مثبت معني‌داري بين ميزان تغييرات IGF-I و تغييرات آمادگي هوازي، بي‌هوازي و درصد چربي بدني مشاهده شد. با اين حال، فشار خوني سيستولي و دياستولي پس اتمام دوره تمريني تغيير معني‌داري نشان نداد . نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر به‌ نظر مي‌رسد IGF-I مي‌تواند به عنوان شاخصي براي ارزيابي آمادگي بدني پسران نوجوان مورد استفاده قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Background: Insulin-like growth factor -1 (IGF-I) has a variety of roles, But the abundance of scientific evidence indicates that it is a metabolic biomarker associated with indicators of physical fitness and health. The present study examined the relationship between serum levels of IGF-I and aerobic fitness, anaerobic capacity and body fat percent, systolic, and diastolic blood pressure before and after the eight weeks of high intensity intermittent training (HIIT) in adolescent boys. Methods: In this experimental study, 22 adolescent boys in a randomly and double-blinded design were allocated in two equal groups: HIIT group (N=11) and control group (N=11). Training programs were conducted 34 times per week for 8 weeks. The HIIT program consisted of 6-8 running sprints (30-60 seconds) with a 3.5-4 min recovery. Mentioned indicators assessments were performed 18-24 hours pre and post intervention. Results: IGF-1, Maximum Oxygen uptake (VO2max(, Peak Power Output (PPO) and mean power output (MPO) were significantly higher after 8 week HIIT than the pre-exercise training evaluations (P<0.001). Fatigue index and body fat percent decreased in HIIT trial after 8 week HIIT (P<0.001). Also, there was a significant positive correlation between IGF-I changes and aerobic fitness, anaerobic and body fat percentage. However, Systolic and diastolic blood pressure did not change significantly after the training period (P > 0.05). Conclusion: The IGF-I can be used as an indicator to assess the fitness of adolescent boys.
سال انتشار :
1398
عنوان نشريه :
مجله پزشكي- دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تبريز
فايل PDF :
7698007
لينک به اين مدرک :
بازگشت