وضعيت اجتماعي كاولي ها در غرب ايران

The social life and conditions of the kavolis in the west of Iran

كاولي ها، از ديرباز مردماني آواره در ايران و برخي از نقاط جهان بوده اند؛ و هنوز هم در برخي مناطق غرب ايران مي توان نشانه هايي از حضور آنها را مشاهده نمود. قدمت حضور آنها در ايران، به دوره باستان باز مي گردد. در دوره اسلامي، در بسياري از نقاط ايران با اسامي متفاوتي نظير زط، كاولي، سوزماني و امثالهم بر آنها اطلاق مي شده است. آنها به عنوان جزئي از ساختار جامعه ايران در دوره اسلامي محسوب مي شوند. در مناطق غربي ايران، در ميان كردها، لرها و لك ها، حضور اين مردمان ملموس بوده و هنوز افرادي كه تبار كاولي دارند، در گوشه و كنار يافت مي شوند. مقاله پيش رو، بر آن است تا با روش توصيفي-تحليلي به بررسي سير تاريخي و اجتماعي حضور كاولي ها در گستره ايران با تاكيد بر نواحي غربي بپردازد. يافته هاي برآمده از مراجع تحقيقي حاكي از آن است كه كاولي ها در نواحي غربي ايران حضوري پرسابقه داشته و در انجام برخي خدمات اقتصادي در زمينه كشاورري و دامداري نقش موثري داشته اند و انجام برخي فعاليت هاي فرهنگي در مراسم شادي و شيون مردمان منطقه بر عهده كاولي ها بوده است

The Kavolis were nomadic tribes in Iran and some other parts of the world. Their presence in Iran dates back to the ancient Persia. In the Islamic era they lived in Iran under Z.T, Kavoli, Sozmani and other titles. They belonged to Iran’s society in the Islamic era. They lived among the Lors, Kurds, and Laks, in western Iran, and there are still descendents of them in various places especially in western parts of Iran. The present study attempts to deal with their presence in the social and historical activities of Iranians especially in the western parts of the country. This study employs descriptive –analytical approach. The historical researches assert that the Kavolis had active and long lasting presence in western parts of Iran and they had dominant roles in farming and herding cattle. Some cultural activities such as feasts, ceremonies and mourning were undertaken by them.