تأثير دياتوميت و زمان خوابانيدن بر توزيع شكل‌هاي شيميايي سرب در خاك‌هاي آهكي آلوده

حضور فلزات سنگين در آب و خاك به دليل داشتن اثرات سمي براي موجودات زنده تبديل به يك معضل جدي براي محيط‌زيست شده است. تثبيت فلزات سنگين در احياء خاك هاي آلوده به فلزات سنگين يكي از روش هاي كم‌هزينه و سريع مي باشد. به منظور بررسي تأثير دياتوميت بر توزيع شكل هاي شيميايي سرب در خاك، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كامل تصادفي در  سه سطح دياتوميت (0،  2 و 5 درصد وزني) و چهار زمان خوابانيدن (1، 2، 4 و 8 هفته) در دو خاك آلوده و در سه تكرار انجام شد. توزيع عناصر در زمان هاي مذكور با روش عصاره گيري متوالي تعيين و براي ارزيابي وضعيت تحرك پذيري سرب در خاك هاي موردمطالعه، از شاخص توزيع كاهش‌يافته (IR) و شاخص تحرك (MF) استفاده شد. نتايج بدست آمده نشان داد، كاربرد دياتوميت موجب كاهش معني دار (P ≤ 0.01) سرب در بخش هاي تبادلي و كربناتي و افزايش معني دار آن در بخش هاي متصل به اكسيدهاي آهن و منگنز، آلي و باقيمانده نسبت به خاك شاهد شده است. با افزايش سطوح دياتوميت افزوده شده به خاك و زمان انكوباسيون، مقدار IR  و pH افزايش، اما مقدار MF و بخش قابل عصاره گير با DTPA سرب كاهش نشان داد كه بيانگر كاهش تحرك سرب با افزايش سطح دياتوميت و زمان خوابانيدن است. كاهش تحرك سرب در خاك لوم رسي نسبت به خاك لوم شني احتمالا به دليل محتواي بيشتر رس و محتواي كمتر كربنات كلسيم معادل بود. به طور كلي مي توان بيان كرد كه افزودن دياتوميت به خاك آلوده به ويژه در سطوح بالاتر (5 درصد)، منجر به كاهش زيست‌فراهمي و تحرك سرب در خاك مي شود.