اثر دور آبياري برعملكرد و اجزاي عملكرد ارقام جديد ذرت دانه‌اي

به منظور بررسي تأثير دور آبياري بر كارايي مصرف آب، عملكرد، اجزاي عملكرد و نيز تعيين مناسب ترين رقم ذرت، آزمايشي به صورت كرت هاي يك‌بار خردشده در قالب طرح آماري بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار براي دو سال زراعي (1395-1393) در ايستگاه تحقيقات كشاورزي بهبهان اجرا گرديد. فاكتور اصلي تنش خشكي شامل آبياري بعد از 100 و 200 ميلي متر تبخير از تشت كلاس A و فاكتور فرعي، رقم در چهار سطح شامل Karoon 701، S.C Mobin، S.C 704 و PH1 بودند. بعد از سبز شدن كامل مزرعه در روزهايي كه مجموع تبخير از تشت كلاس A به 100 و 200 ميلي متر مي رسيد، با نمونه‌برداري از خاك و تعيين رطوبت موجود جهت رساندن رطوبت خاك به ظرفيت مزرعه با توجه به مساحت هر كرت فرعي حجم آب آبياري محاسبه و به وسيله كنتور به هر كرت فرعي داده شد. مقايسه ميانگين تيمارهاي دور آبياري نشان داد كه تيمار 100 ميلي متر تبخير از تشت كلاس A در تمام صفات برتري معني‌داري نسبت به تيمار 200 ميلي متر تبخير از تشت كلاس A داشت. عملكرد ذرت در تيمار تنش (200 ميلي متر) نسبت به تيمار فاقد تنش (100 ميلي متر) كاهشي معادل 16.7 درصد را نشان داد. به ازاي هر 1 سانتي متر كاهش مصرف آب در هكتار، عملكرد ذرت 164 كيلوگرم در هكتار كاهش يافت. ظهور زودتر بلال در رقم PH1 موجب زودرس شدن رقم و كاهش طول دوره رشد آن شده است كه منجر به كاهش مصرف آب و فرصت بيش تر براي تهيه زمين جهت كشت بعدي مي شود. مقايسه ميانگين صفات در اثرات متقابل آبياري و رقم نشان داد كه تيمار 100 ميلي متر تبخير از تشت كلاس A و رقم PH1 به ترتيب با عملكرد دانه و كارايي مصرف آبي معادل 7143.5 كيلوگرم در هكتار و 1.353 كيلوگرم بر مترمكعب تيمار برتر باشد. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد هرچه اجزاي عملكرد افزايش يابند، عملكرد دانه و كارايي مصرف آب نيز بيشتر مي شوند و برعكس.