اثر كاربرد بيوچار ضايعات مختلف پسته بر برخي ويژگي‌هاي حاصلخيزي يك خاك لومي

در اين پژوهش اثرات مفيد كوتاه‌مدت كاربرد بيوچار ضايعات مختلف پسته بر بهبود برخي ويژگي‌هاي شيميايي و حاصلخيزي يك خاك لومي مورد بررسي قرار گرفت. بنابراين، اثرات دو فاكتور 1) نوع بهسازهاي به كار برده شده در خاك شامل، بيوچارهاي تهيه‌شده از تفاله نرم پسته، پوست سخت پسته و چوب درختان پسته 20 ساله در دماي 600 درجه سلسيوس (به ميزان 5% وزني) و 2) زمان خوابانيدن بهسازها در خاك (زمان‌هاي 1، 2، 3، 4، 5 ماه) بر پ هاش، قابليت هدايت الكتريكي، پتاسيم محلول، نيترات و قابليت دسترسي آهن، مس، منگنز و روي خاك مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گرفت. پژوهش حاضر به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار انجام گرفت. نتايج بدست آمده از اين تحقيق نشان داد كه كاربرد مواد بهساز و زمان‌هاي مختلف خوابانيدن، اثر معني‌داري بر ميزان پهاش خاك ندارد. ولي در نمونه خاك‌هاي تيمار شده با هر سه بيوچار در هر 5 زمان، افزايش معني‌داري از ميزان قابليت هدايت الكتريكي و كربن آلي نسبت به تيمار شاهد مشاهده شد. با افزايش بيوچار و زمان خوابانيدن، ميزان پتاسيم محلول خاك افزايش معني‌داري نشان داد، به نحوي كه تمام تيمارها افزايش تقريباً دو برابري نسبت به تيمار شاهد داشته اند. افزودن بيوچار به خاك موجب نگهداشت نيترات و كاهش معني‌دار نيترات در محلول خاك نسبت به نمونه شاهد شد. كاربرد بيوچارها سبب افزايش معني‌دار آهن و افزايش نا منظم از سه عنصر روي، مس و منگنز شده بود كه با گذشت زمان به دليل كاهش تجزيه بيوچار و تبديل شكل‌هاي آنها به شكل‌هاي با قابليت دسترسي كمتر، از ميزان قابل‌دسترس اين عناصر در خاك كاسته شد.