تأثير مديريت‌هاي آبياري جويچه‌اي بر روند رشد ريشه گياه ذرت

مديريت آبياري يكي از عوامل بسيار مهم و تأثيرگذار بر روند گسترش و توزيع ريشه گياه است كه مورد توجه بسياري از محققين است. هدف از اين پژوهش بررسي چگونگي رشد و توزيع ريشه گياه ذرت در مديريت‌هاي مختلف آبياري جويچه اي است. اين پژوهش به‌صورت كرت هاي يك‌بار خردشده، در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي در ايستگاه تحقيقاتي كبوترآباد اصفهان انجام شد. عامل اصلي شامل سه سطح رژيم آبياري (100%) I1، (%80) I2، (%60) I3 و عامل فرعي شامل سه روش آبياري جويچه‌اي مرسوم، يك‌درميان ثابت و متناوب بود. پارامترهاي اندازه‌گيري شده در ريشه شامل طول، سطح، حجم، وزن تر و خشك بود كه در پنج مرحله از رشد گياه شامل نه برگي، 14 برگي، ظهور گل‌آذين، شيري شدن و رسيدگي فيزيولوژيك انجام شد. نتايج نشان داد كه تأثير رژيم‌هاي مختلف آبياري و نيز نوع روش آبياري جويچه اي بر ويژگي هاي اندازه گيري شده ريشه از نظر آماري معني دار بوده است (در سطح پنج درصد). رژيم آبياري I1 در حضور آبياري جويچه اي مرسوم و رژيم I3 در روش آبياري يك‌درميان ثابت به ترتيب بيشترين و كمترين تأثير را بر صفات مختلف رشد ريشه داشتند. در اين پژوهش بيشترين تأثيرپذيري صفات مورد نظر در ريشه در عمق 200 سانتيمتري مشاهده شد. روند رشد ريشه از نظر مقادير ويژگي هاي اندازه گيري شده، از مرحله 9 برگي تا قبل از پرشدن، صعودي و پس از آن ثابت و در انتهاي دوره، كاهشي بوده است. به‌طور كلي با اعمال شرايط كم آبياري تا 20 درصد در آبياري جويچه اي مرسوم و يا كاربرد آبياري متناوب، مي توان ضمن صرفه جويي در مصرف آب به يك سامانه توسعه ريشه مناسب براي جذب آب و مواد غذايي موردنياز گياه دست يافت.