رابطه بين جهت گيري هاي انگيزشي و خودكارآمدي تحصيلي با هويت تحصيلي دانشجويان پزشكي دانشگاه جندي شاپور اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه جهت گيري هاي انگيزشي و خودكارآمدي تحصيلي با هويت تحصيلي در دانشجويان علوم پزشكي دانشگاه شهيد چمران اهواز بود. آزمودني ها به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. جامعه آماري 1699 نفر بودند. شركت كنندگان در اين پژوهش 150 نفر از دانشجويان در سال تحصيلي 1393-1394 بودند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه هاي مقياس هدف‌هاي پيشرفت (AGOS)، مقياس جهت گيري انگيزشي، مقياس خودكارآمدي تحصيلي(SDSS) و مقياس هويت تحصيلي(AIS) بودند. در پژوهش حاضر پايايي پرسشنامه هاي مذكور با استفاده از روش آلفاي كرونباخ به ترتيب، 0.72، 0.67،0.70 و 0/81 مي باشد. جهت بررسي آزمون روابط بين متغيرها از Spss16 استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين انگيزش دروني، انگيزش بيروني، هدف تبحرگرا، هدف عملكردگرا و خودكارآمدي تحصيلي با هويت تحصيلي رابطه اي معني دار وجود دارد. در ضمن نتايج نشان داد كه جهت گيري انگيزشي مي تواند به عنوان يك عامل در تعيين هويت و خودكار آمدي تحصيلي در نظر گرفته شود. همچنين، نتايج تحليل رگرسيون به روش ورود همزمان نشان داد كه متغير هاي پيش بين50.60 درصد از هويت تحصيلي را تبيين مي‌كند.