نيازسنجي آموزشي پزشكان عمومي شاغل در دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي

شناسايي نيازهاي آموزشي جامعه پزشكي و جلب مشاركت آنان باعث افزايش كارايي و ارتقاي سطح كيفي دانش پزشكي در جامعه خواهد شد. لذا اين مطالعه جهت تعيين نيازهاي آموزشي پزشكان عمومي شاغل در دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي در سال 1394 انجام گرفت. اين پژوهش يك مطالعه توصيفي –تحليلي بود كه 156 پزشك عمومي از بين 175 پزشك عمومي شاغل در دانشگاه به روش سرشماري وكاملاً داوطلبانه مورد بررسي قرار گرفتند. پس از جمع‌آوري داده‌ها به‌وسيله پرسشنامه كه روايي و پايايي آن نيز سنجيده شده بود، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 16 SPSS و شاخص‌هاي آماري توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار تحليلي (آزمون تي، آناليز واريانس يك طرفه و ضريب همبستگي) تجزيه‌ و تحليل شد. در اين مطالعه 55.1 درصد افراد زن بودند. ميانگين سني افراد 11.04±35.79 و ميانگين سابقه كار 6.47± 7.75 بود. اولويت‌بندي نيازهاي آموزشي پزشكان عمومي نشان داد كه حيطه مديريت شبكه با 3.28 امتياز اولويت اول، حيطه آموزش و ارتقاي سلامت با 3.01 امتياز اولويت دوم، حيطه بيماري‌هاي واگير با 3.55 امتياز اولويت سوم و حيطه‌هاي درمان، بيماري‌هاي غير واگير، سلامت جمعيت، خانواده و مدارس، بهبود تغذيه، حيطه بهداشت حرفه‌اي، بهداشت محيط، سلامت دهان و دندان و سلامت رواني، اجتماعي در اولويت‌هاي چهارم تا هشتم قرار گرفتند. پزشكان در حيطه بيماري‌هاي غير واگير نياز بيشتر و در حيطه بهداشت دهان و دندان نياز كمتري جهت آموزش احساس نمودند كه مي‌توان با ارائه اين نتايج به مسؤولان مربوطه خصوصا واحد آموزش مداوم دانشگاه، برنامه‌ريزي لازم جهت آموزش مناسب پزشكان بر اساس وظايف شغلي صورت گيرد.