ارزيابي ديدگاه دانشجويان سال آخر دندانپزشكي نسبت به آموزش مهارت هاي باليني در بخش هاي مختلف دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز در سال94

آموزش باليني فرآيندي پوياست كه درطي آن دانشجويان، با حضور بر بالين بيمار به تدريج ، تجربياتي كسب مي كنند و در تعامل با استاد و بيمار، مفاهيم آموخته شده را در عمل بكار مي گيرند. دانشجويان به عنوان گروه هدف اصلي در آموزش باليني، يكي از بهترين گزينه ها براي ارزشيابي اين فرآيند و برنامه ريزي هاي آتي جهت بهبود آن هستند، لذا هدف از اين مطالعه ارزيابي كيفيت آموزش باليني از ديدگاه دانشجويان در بخش هاي مختلف دانشكده دندانپزشكي اهواز بود. پژوهش حاضر، يك مطالعه توصيفي مقطعي و جامعه آماري آن دانشجويان سال ششم بود. ابزار گرد آوري داده ها، پرسشنامه و شيوه گردآوري آن، به صورت ميداني بود. داده‌هاي حاصل از پرسشنامه با بكارگيري آمار توصيفي و تست كروسكال واليس با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش 19 تجزيه و تحليل شد. در اين بررسي30 نفردانشجو (17 مرد و 13 زن) با ميانگين سني 0.442±26.30 سال شركت داشتند. ارزشيابي اساتيد در بخش هاي مختلف تقريباً در حد قابل قبول و متوسط قرار داشت اما برنامه‌هاي آموزشي و امكانات آموزشي ضعيف ارزيابي شدند. از نظر دانشجويان بخش‌هاي بيماري هاي دهان و اطفال داراي بهترين عملكرد و بخش هاي پروتز ثابت و جراحي داراي ضعيف ترين عملكرد بودند. بطور كلي برنامه هاي آموزشي دانشكده ني ز به بازبيني مجدد دارد و امكانات آموزشي بايد افزايش يابند تا به حد مطلوب برسند. اساتيد نيز نياز به بازآموزي مجدد داشته، تا به سطح خوب برسند .